3043

التَّحذيرُ مِنَ الاستِغفارِ مَعَ الإصرارِ

15251.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : خَيرُ الاستِغفارِ عِندَ اللّه ِ الإقلاعُ و النَّدَمُ . [1]

15252.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الاستِغفارُ مَع الإصرارِ ذُنوبٌ مُجَدَّدَةٌ . [2]

15253.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : المُقيمُ علَى الذَّنبِ و هُو مِنهُ مُستَغفِرٌ كَالمُستَهزئَ . [3]

15254.الإمامُ الرِّضا عليه السلام : المُستَغفِرُ مِن ذَنبٍ و يَفعَلُهُ كَالمُستَهزئَ بربِّهِ . [4]

15255.عنه عليه السلام : مَنِ استَغفَرَ بلِسانِهِ و لم يَندَمْ بقَلبِهِ فَقدِ استَهزَأ بنفسِهِ . [5]

(انظر) الذنب : باب 1380. ص التوبة : باب 467.

3043

پرهيز از آمرزش خواهى با وجود ادامه دادن به گناه

15251.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بهترين استغفار نزد خدا، ترك گناه و پشيمانى [از آن] است.

15252.امام على عليه السلام : آمرزش خواهى[ها] با وجود ادامه دادن به گناه، خود گناهانى تازه اند.

15253.امام صادق عليه السلام : كسى كه از گناه استغفار كند و باز به آن ادامه دهد، مانند شخص مسخره كننده است.

15254.امام رضا عليه السلام : كسى كه از گناهى استغفار مى كند و باز آن را انجام مى دهد، مانند كسى است كه پروردگارش را ريشخند كند.

15255.امام رضا عليه السلام : هر كه به زبانش آمرزش بخواهد و در دلش [از گناه خود ]پشيمان نباشد، خودش را ريشخند كرده است.