15122.عنه عليه السلام ـ لَمّا سَألَهُ عبدُ الأعلى: عَلِّمْني عِظَةً أتّ: إنَّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أتاهُ رجُلٌ فَقالَ لَهُ : يا رسولَ اللّه ِ ، عَلِّمْني عِظَةً أتَّعِظُ بِها ، فقالَ لَهُ : انطَلِقْ و لا تَغضَبْ ، ثُمّ أعادَ إلَيهِ فقالَ لَهُ : اِنطَلِقْ و لا تَغضَبْ ـ ثلاثَ مَرَّاتٍ ـ . [1]

15123.عنه عليه السلام : الغَضَبُ مَمحَقَةٌ لِقَلبِ الحَكيمِ . [2]

3026

الغَضَبُ جَمرَةٌ مِنَ الشَّيطانِ

15124.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : الغَضَبُ جَمرَةٌ مِن الشيطانِ . [3]

15125.عنه صلى الله عليه و آله : ألا و إنَّ الغَضَبَ جَمرَةٌ في قَلبِ ابنِ آدمَ ، أ ما رَأيتُم إلى حُمرَةِ عَينَيهِ و انتِفاخِ أوداجِهِ ؟! فَمَن أحَسَّ بِشيءٍ مِن ذلكَ فَلْيَلصَقْ بالأرضِ . [4]

15126.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الغَضَبُ نارُ القُلوبِ . [5]

15127.عنه عليه السلام : الغَضَبُ نارٌ مُوقَدَةٌ ، مَن كَظَمَهُ أطفَأها ، و مَن أطلَقَهُ كانَ أوَّلَ مُحتَرِقٍ بها . [6]

15122.امام صادق عليه السلام ـ به عبد الاعلى وقتى به ايشان عرض كرد : مرا اندرزفرمود : مردى خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : اى پيامبر خدا! مرا اندرزى بياموزيد كه آن را به كار بندم. حضرت به او فرمود : برو و خشمگين مشو. مرد سخن خود را تكرار كرد، پيامبر باز فرمود : برو و خشمگين مشو. اين پرسش و پاسخ سه بار تكرار شد.

15123.امام صادق عليه السلام : خشم، نابود كننده دل شخص حكيم است.

3026

خشم، اخگرى است از شيطان

15124.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خشم، اخگرى است از شيطان.

15125.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدانيد كه خشم اخگرى است در دل فرزند آدم. مگر نمى بينيد كه چشمانش سرخ مى شود و رگهاى گردنش باد مى كند. هر كس احساس كرد كه به خشم در آمده است، بايد به زمين بچسبد (بنشيند).

15126.امام على عليه السلام : خشم، آتش دلهاست.

15127.امام على عليه السلام : خشم، آتشى فروزان است. هر كس خشم خود را فرو خورد، اين آتش را خاموش كرده است و هر كس جلو آن را رها كند، پيش از هر كس، خودش در آن آتش مى سوزد.