14853.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن عَيَّرَ بِشَيءٍ بُلِيَ بِهِ . [1]

14854.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن عَيَّرَ مُؤمِنا بِذَنبٍ لَم يَمُت حَتّى يَركَبَهُ . [2]

14855.عنه عليه السلام : مَن أنَّبَ مُؤمِنا أنَّبَهُ اللّه ُ فِي الدّنيا و الآخِرَةِ . [3]

14856.عنه عليه السلام : لا تُبدي الشَّماتَةَ لِأخيكَ فيَرحَمَهُ اللّه ُ و يُصَيِّرَها بِكَ . مَن شَمَتَ بِمُصيبَةٍ نَزَلَت بِأخيهِ لَم يَخرُجْ مِنَ الدّنيا حَتّى يُفتَتَنَ . [4]

14857.عنه عليه السلام : إنَّ اللّه َ تَبارَكَ و تَعالى ابتَلى أيّوبَ عليه السلام بِلا ذَنبٍ ، فصَبَرَ حَتّى عُيِّرَ ، و إنَّ الأنبياء لا يَصبِرونَ عَلَى التَّعييرِ . [5]

(انظر) الحدود : باب 751. العيب : باب 2973.

14853.امام على عليه السلام : هر كس به چيزى سرزنش كند، خودش به آن گرفتار شود.

14854.امام صادق عليه السلام : هر كس مؤمنى را به گناهى سرزنش كند، نميرد تا خودش آن گناه را مرتكب شود.

14855.امام صادق عليه السلام : هر كس مؤمنى را سرزنش كند، خداوند او را در دنيا و آخرت سرزنش كند.

14856.امام صادق عليه السلام : از گرفتارى برادرت اظهار شادى مكن كه خداوند به او رحم مى كند و آن گرفتارى را به تو مى رساند. هر كس از گرفتارى و مصيبتى كه به برادرش رسيده است شاد شود، از دنيا نرود تا خود گرفتار آن شود.

14857.امام صادق عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى، ايّوب عليه السلام را بى هيچ گناهى مبتلا ساخت و او صبر كرد، تا زمانى كه سرزنش شد؛ و البته پيامبران سرزنش را تحمّل نمى كنند.