12167.الإمامُ زينَ العابدينُ عليه السلام : لا تُعادِيَنَّ أحَدا و إن ظَنَنتَ أنَّهُ لا يَضُرُّكَ ، و لا تَزهَدَنَّ في صَداقَةِ أحَدٍ و إن ظَنَنتَ أنَّهُ لا يَنفَعُكَ ، فإنَّكَ لا تَدري مَتى تَرجُو صَديقَكَ ، و لا تَدري مَتى تَخافُ عَدُوَّكَ . [1]

12168.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إيّاكُم و الخُصومَةَ ؛ فإنَّها تُفسِدُ القَلبَ و تُورِثُ النِّفاقَ . [2]

12169.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إيّاكَ و عَداوَةَ الرِّجالِ ؛ فإنَّها تُورِثُ المَعَرَّةَ و تُبدي العَورَةَ . [3]

12170.الإمامُ الجوادُ عليه السلام : لا تُعادِ أحَدا حَتّى تَعرِفَ الَّذي بَينَهُ وَ بَينَ اللّه ِ تَعالى ، فإن كانَ مُحسِنا لا يُسلِمُهُ إلَيكَ ، و إن كانَ مُسيئا فإنَّ عِلمَكَ بِهِ يَكفيكَهُ فلا تُعادِهِ . [4]

(انظر) عنوان 161 «المداراة» .

2519

بَذرُ العَداوَةِ

12171.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : عِلَّةُ المُعاداةِ قِلَّةُ المُبالاةِ . [5]

12172.عنه عليه السلام : لِكُلِّ شَيءٍ بَذرٌ و بَذرُ العَداوَةِ المِزاحُ . [6]

12167.امام زين العابدين عليه السلام : هرگز با كسى دشمنى مكن، هرچند گمان برى كه او به تو زيان نمى رساند، و به دوستى با هيچ كس بى رغبتى مكن، هرچند تصوّر كنى كه سودى به تو نمى رساند؛ زيرا نمى دانى كه چه وقت به دوستت محتاج مى شوى و نمى دانى كى از دشمنت ترسان مى گردى.

12168.امام باقر عليه السلام : از ستيزه گرى دورى كنيد؛ زيرا اين كار دل را تباه مى كند و نفاق به بار مى آورد.

12169.امام صادق عليه السلام : از دشمنى كردن با مردمان بپرهيز؛ زيرا اين كار ننگ و زيان در پى دارد و عيب و بدى را آشكار مى سازد.

12170.امام جواد عليه السلام : با هيچ كس دشمنى مكن تا آنگاه كه بدانى رابطه او با خداوند عزّ و جلّ چگونه است؛ اگر نيكوكار باشد خداوند او را تسليم تو نمى كند و اگر بدكار باشد همين شناخت تو از او، تو را از وى كفايت مى كند. بنا بر اين، با وى دشمنى مكن.

2519

تخم دشمنى

12171.امام على عليه السلام : علت دشمنى كردن، بى پروايى است.

12172.امام على عليه السلام : هر چيزى را بذرى است و بذر دشمنى، شوخى كردن است.