الحديث :

11626.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن أخَذَ لِلمَظلومِ مِنَ الظَّالِمِ كانَ مَعِيَ في الجَنَّةِ مُصاحِبا . [1]

11627.عنه صلى الله عليه و آله ـ في ذِكرِ ما خاطَبَ اللّه ُ تعالى بهِ داوودَ علي: يا داوودَ ، إنّه لَيسَ مِن عَبدٍ يُعِينُ مَظلوما أو يَمشِي مَعهُ في مَظلِمَتِهِ إلاّ اُثَبِّتُ قَدَمَيهِ يَومَ تَزِلُّ الأقدامُ . [2]

11628.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أحسَنُ العَدلِ نُصرَةُ المَظلومِ . [3]

11629.عنه عليه السلام : إذا رَأيتَ مَظلوما فَأعِنهُ على الظَّالِمِ . [4]

11630.عنه عليه السلام ـ للحَسَنَينِ عليهما السلام ـ: قُولا بِالحَقِّ، و اعمَلا لِلأجرِ، و كُونا للظَّالِمِ خَصما و لِلمَظلومِ عَونا . [5]

11631.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ في الدُّعاءِ ـ: اللّهُمَّ إنّي أعتَذِرُ إلَيكَ مِن مَظلومٍ ظُلِمَ بِحَضرَتِي فلَم أنصُرْهُ، و مِن مَعروفٍ اُسدِيَ إلَيَّ فلَم أشكُرْهُ ، و مِن مُسِيءٍ اعتَذَرَ إلَيَّ فلَم أعذِرْهُ . [6]

حديث :

11626.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركه داد ستمديده را از ستمگر بگيرد ، در بهشت با من يار و همنشين باشد .

11627.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ به داوود عليه السلام وحى فرمود كه : اى داوود! هيچ بنده اى نيست كه ستمديده اى را يارى رساند يا در ستمى كه بر او رفته با او همدردى كند ، مگر اين كه گامهاى او را در آن روزى كه گامها مى لغزد ، استوار نگه مى دارم .

11628.امام على عليه السلام : زيباترين عدالت ، يارى دادن ستمديده است .

11629.امام على عليه السلام : هرگاه ستمديده اى را ديدى ، او را در برابر ستمگر يارى رسان .

11630.امام على عليه السلام ـ به امام حسن و امام حسين عليهما السلام ـفرمود : حق بگوييد و براى ثواب كار كنيد و خصم ستمگر و يار ستمديده باشيد .

11631.امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـگفت : بار خدايا! من از درگاه تو عذر مى خواهم اگر در حضور من به ستمديده اى ستم رسيده و من ياريش نرسانده ام . و اگر به من نيكى و احسانى شده و من سپاسگزارى نكرده ام . و اگر بد كننده اى از من پوزش خواسته و من پوزش خواهى او را نپذيرفته ام.