10163.عنه عليه السلام : مَن أصبَحَ و الآخِرَةُ هَمُّهُ استَغنى بغَيرِ مالٍ ، و استَأنَسَ بغَيرِ أهلٍ ، و عَزَّ بغَيرِ عَشِيرَةٍ . [1]

10164.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في التَّوراةِ ـ: مَن أصبَحَ عَلَى الدُّنيا حَزينا أصبَحَ عَلَى اللّه ِ ساخِطا . [2]

10165.عنه عليه السلام : مَـن أصبَـحَ مَهمومـا لِسوى فَكاكِ رَقَبَتِهِ ، فقد هَوَّنَ عَلَيهِ الجَليلُ ، و رَغِبَ مِن رَبِّهِ فِي الرِّبحِ الحَقيرِ . [3]

(انظر) الآخرة : باب 29 .

2134

صِفَةُ المُؤمِنِ إذا أصبَحَ

10166.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ لأبي ذر ـ: يا أبا ذَرٍّ ، إذا أصبَحتَ فلا تُحَدِّثْ نَفسَكَ بِالمَساءِ ، و إذا أمسَيتَ فلا تُحَدِّثْ نفسَكَ بِالصَّباحِ ، و خُذ مِن صِحَّتِكَ قَبلَ سُقمِكَ ، و مِن حَياتِكَ قَبلَ مَوتِكَ ؛ فإنّكَ لا تَدري مَا اسمُكَ غَدا . [4]

10167.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في صفةِ المتّقينَ ـ: يُصبِحُ و شُغلُهُ الذِّكرُ ، و يُمسِي و هَمُّهُ الشُّكرُ ، يَبِيتُ حَذِرا مِن سِنَةِ الغَفلَةِ ، و يُصبِحُ فَرِحا بما أصابَ مِن الفَضلِ و الرَّحمَةِ . [5]

10163.امام على عليه السلام : هركه صبح خود را با همّ و غم آخرت بياغازد ، بى نياز شود ، بى آن كه مال و ثروتى داشته باشد ، و از تنهايى به درآيد بى آن كه اهل و عيالى داشته باشد ، و قدرت يابد بى آن كه ايل و تبارى داشته باشد .

10164.امام صادق عليه السلام ـ در تورات آمده است ـ: هركه صبح خود را با غم دنيا [خواهى ]آغاز كند ، با نارضايتى از خدا آغاز كرده باشد .

10165.امام صادق عليه السلام : هركه صبح خود را با همّ و غمى جز آزاد كردن خود[از آتش دوزخ ]بياغازد ، امر بزرگ (آخرت) را ناچيز شمرده و به خاطر بهره اندك (دنيا) از پروردگارش روي گردان شده باشد .

2134

ويژگى مؤمن در بامداد

10166.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به ابو ذر ـفرمود : اى ابوذر! چون صبح كردى به خود وعده [زنده ماندن تا] شب مده و چون شب را آغازيدى به خود وعده صبح مده و پيش از آن كه بيمار شوى ، از سلامت خود استفاده كن و پيش از آن كه بميرى ، از زندگى خود بهره گير ؛ زيرا نمى دانى كه فردا نام تو چه خواهد بود [زنده يا مرده ، سالم يا بيمار] .

10167.امام على عليه السلام ـ در وصف پرهيزگاران ـفرمود : صبح را آغاز مى كند در حالى كه كارش ياد خداست ، و شب را مى آغازد در حالى كه همّ و غمش شكر خداست . شب را با ترسِ از خواب غفلت به سر مى برد و روز هنگام از فضل و رحمت خدا كه به او رسيده شادمان است .