4993.عدّة الداعي عن المُفَضّلِ بن صالح : قالُ الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ للّه ِ عِبادا عامَلوهُ بخالِصٍ مِن سِرِّهِ ، فعامَلَهُم بخالِصٍ مِن بِرِّهِ ، فهُمُ الّذينَ تَمُرُّ صُحُفُهُم يَومَ القِيامَةِ فُرَّغا ، وَ إذا وَقَفوا بَينَ يدَيهِ تعالى مَلَأها مِن سِرِّ ما أسَرُّوا إلَيهِ . فقلتُ : يا مَولاي ، و لِمَ ذلكَ؟ فقالَ : أجَلَّهُم أنْ تَطَّلِعَ الحَفَظَةُ على ما بَينَهُ و بَينَهُم . [1]

4994.الإمامُ الهاديُّ عليه السلام : لو سَلَكَ النّاسُ وادِيا و شِعْبا لسَلَكْتُ واديَ رجُلٍ عَبَدَ اللّه َ وحْدَهُ خالِصا . [2]

4995.الإمامُ العسكريُّ عليه السلام : لَو جَعَلْتُ الدُّنيا كُلَّها لُقْمَةً واحِدَةً و لَقَّمْتُها مَن يَعبُدُ اللّه َ خالِصا لَرَأيتُ أنّي مُقَصِّرٌ في حَقِّهِ . [3]

(انظر) العمل : باب 2901 .

1044

إخلاصُ موسى عليه السلام

4996.بحار الأنوار : في قصّةِ موسى و شُعيبٍ عليهما السلام: فلَمّا دَخلَ على شُعيبٍ إذا هُو بالعَشاءِ مُهَيّأٌ ، فقالَ لَهُ شُعيبٌ : اجْلِسْ يا شابُّ فتَعَشَّ ، فقالَ لَهُ موسى : أعوذُ باللّه ِ . قالَ شُعيبٌ : و لِمَ ذاكَ ؟ أ لَسْتَ بجائِعٍ ؟ قالَ : بَلى ، و لكنْ أخافُ أنْ يَكونَ هذا عِوَضا لِما سَقَيتُ لَهُما ، و أنا مِن أهلِ بَيتٍ لا نَبيعُ شَيئا مِن عَمَلِ الآخِرَةِ بِملْ ءِ الأرضِ ذَهَبا ، فقالَ لَهُ شُعيبٌ : لا و اللّه ِ يا شابُّ ، و لكنّها عادَتي و عادَةُ آبائي : نَقْري الضَّيْفَ و نُطْعِمُ الطَّعامَ . قالَ : فجَلَسَ موسى يَأكُلُ . [4]

4993.عدّة الداعى ـ به نقل از مفضّل بن صالح ـ: امام صادق عليه السلام فرمود : همانا خداوند را بندگانى است كه خالصانه با او معامله كنند و خدا نيز از اجر و پاداش خالص خود به ايشان دهد. اينان كسانى هستند كه در روز قيامت نامه هاى اعمالشان خالى است و چون در برابر خداوند متعال بايستند آنها را از اعمال سرّى ميان خود و ايشان پر كند. عرض كردم : سرورم ! چرا چنين است [كه نامه هاى اعمالشان سفيد و خالى است] ؟ فرمود : زيرا خداوند شأن آنان را بالاتر از اين قرار داده كه فرشتگان نگهبان از آنچه ميان خود و ايشان است آگاه شوند .

4994.امام هادى عليه السلام : اگر مردمان هر يك به وادى و درّه اى روند، من در وادى آن مردى قدم مى گذارم كه خداى يگانه را مخلصانه عبادت مى كند .

4995.امام عسكرى عليه السلام : اگر همه دنيا را يك لقمه كنم و آن را در دهان كسى گذارم كه از روى اخلاص ، خدا را عبادت مى كند، باز به نظرم در حقّ او كوتاهى كرده ام .

1044

اخلاص موسى عليه السلام

4996.بحار الأنوار : در داستان موسى و شعيب عليهما السلام آمده است: زمانى كه موسى نزد شعيب رفت، شعيب آماده خوردن شام بود . پس ، به موسى گفت : اى جوان ! بنشين و شام بخور . موسى گفت : پناه به خدا . شعيب گفت : چرا؟ مگر گرسنه نيستى ؟ موسى گفت : چرا، اما مى ترسم اين پاداش آبى باشد كه براى دخترانت از چاه كشيدم ؛ من از خاندانى هستم كه اگر همه زمين پر از طلا شود، كمترين كار آخرت را به آن نمى فروشيم . شعيب گفت: اى جوان ! به خدا اين پاداش آن كار تو نيست، بلكه ميهمان نوازى و اطعام، رسم و عادت ما و پدران ماست . در اين هنگام موسى براى خوردن شام نشست .