752

النَّهيُ عَن إهانَةِ المَحدودِ

3608.كنز العمّال : أمرَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله برَجْمِ رجُلٍ ، فقالوا : إنَّهُ الخَبيثُ، قالَ : لا تَقولوا : الخَبيثُ ، فو اللّه ِ لَهُو أطْيَبُ عِندَ اللّه ِ مِن رِيحِ المِسْكِ . [1]

3609.تنبيه الخواطر : لمّا رَجمَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله الرّجُلَ في الزِّنا قالَ رجُلٌ لصاحِبهِ : هذا قَعَصَ كَما يَقْعصُ الكَلبُ ، فمَرَّ النّبيُّ صلى الله عليه و آله بجِيفَةٍ فقالَ : انْهَشا مِنها ، قالا: يا رسولَ اللّه ِ صلّى اللّه ُ عليكَ نَنْهَشُ جِيفَةً؟! قالَ : ما أصَبْتُما مِن أخيكُما أنْتَنُ مِن هذهِ . [2]

3610.صحيح مسلم عن عمران بن حصين : إنّ امْرأةً مِن جُهَيْنَةَ أتَتْ نبيَّ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و حُبْلى مِن الزِّنا ، فقالتْ : يا نَبيَّ اللّه ِ ، أصَبْتُ حَدّا فأقِمْهُ علَيَّ ! فدَعا نَبيُّ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، فقالَ : أحسِنْ إلَيها ، فإذا وَضَعتْ فأتِني بها ، ففَعلَ ، فأمَرَ بها نَبيُّ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فشُكّتْ علَيها ثِيابُها ، ثُمَّ أمَرَ بها فرُجِمَتْ ، ثُمَّ صلّى علَيها . فقالَ لَه عُمرُ : تُصَلّي علَيها يا نَبيَّ اللّه ِ و قد زَنَتْ ؟! فقالَ : لَقد تَابَتْ تَوبَةً لو قُسِمَتْ بينَ سَبعينَ مِن أهلِ المَدينَةِ لَوَسِعَتْهُم ، و هَل وَجَدْتَ تَوبَةً أفْضَلَ مِن أنْ جادَتْ بنَفْسِها للّه ِ تعالى ؟! [3]

752

نهى از اهانت كردن به شخص حدّ خورده

3608.كنز العمّال : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دستور داد مردى را سنگسار كردند، [پس از اجراى حدّ ]مردم گفتند : او آدم پليدى است . پيامبر فرمود : نگوييد پليد است ؛ زيرا به خدا سوگند كه او [اينك] نزد خداوند، از رايحه مشك، خوش بوتر است.

3609.تنبيه الخواطر : رسول خدا صلى الله عليه و آله مرد زناكارى را سنگسار كرد . مردى به رفيق خود گفت : او مثل سگ كشته شد. پيامبر با آن دو بر لاشه مردارى گذشتند ، به آنان فرمود: با دندان خود تكّه اى از اين لاشه را بركنيد . عرض كردند : اى رسول خدا! درود خدا بر تو ، مردارى را گاز بگيريم؟! فرمود : آنچه از برادرتان برگرفتيد گنديده تر از اين لاشه است .

3610.صحيح مسلم ـ به نقل از عمران بن حصين ـ: زنى كه از زنا آبستن شده بود خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : يا رسول اللّه ! من سزاوار حدّ شده ام، آن را بر من جارى كن. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سرپرست آن زن را احضار كرد و فرمود : با او مدارا كن تا وضع حمل كند آن گاه نزد من بياورش . آن مرد چنين كرد. پس پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دستور داد جامه آن زن را رويش كشيدند و او را پوشاندند. سپس فرمود سنگسارش كردند و آن گاه بر وى نماز خواند . عمر عرض كرد : يا رسول اللّه ! بر اين زن زناكار نماز مى خوانى؟! پيامبر فرمود : هر آينه او چنان توبه اى كرد كه اگر توبه اش ميان هفتاد نفر از مردم مدينه تقسيم شود همه را در برگيرد . آيا توبه اى برتر از اين ديده اى كه به خاطر خداوند متعال خودش را فدا كرد ؟!