22725.عنه صلى الله عليه و آله : مُرُوا أولادَكُم بِالصَّلاةِ و هُم أبناءُ سَبعِ سِنينَ . [1]

22726.عنه صلى الله عليه و آله : الوَلَدُ سَيّدٌ سَبعَ سِنينَ ، و خادِمٌ سَبعَ سِنينَ، و وَزيرٌ سَبعَ سِنينَ، فإن رضِيتَ مُكانَفَتَهُ لإحدى و عِشرينَ ، و إلاّ فاضرِبْ على كَتِفِهِ ، قد أعذَرتَ إلَى اللّه ِ فيهِ . [2]

22727.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مُرُوا أولادَكُم بطَلَبِ العِلمِ . [3]

22728.عنه عليه السلام : عَلِّموا صِبيانَكُم مِن عِلمنا ما يَنفَعُهُم اللّه ُ بهِ؛ لا تَغلِبُ علَيهم المُرْجِئةُ بِرَأيِها . [4]

22729.عنه عليه السلام : عَلِّموا صِبيانَكُمُ الصَّلاةَ، و خُذوهُم بها إذا بَلَغوا الحُلمَ . [5]

22730.الإمام الباقر عليه السلام : إنّا نأمرُ صِبيانَنا بِالصَّلاةِ إذا كانوا بَني خَمسِ سِنينَ ، فَمُروا صِبيانَكُم بِالصّلاةِ إذا كانوا بَني سَبعِ سِنينَ ، و نَحنُ نأمُرُ صِبيانَنا بِالصَّومِ إذا كانوا بَني سَبعِ سِنينَ بما أطاقُوا مِن صِيامِ اليَومِ فإن كانَ إلى نِصفِ النَّهارِ و أكثَرَ مِن ذلكَ أو أقلَّ فإذا غَلَبَهُمُ العَطَشُ و الغَرَثُ أفطَروا ؛ حتّى يَتَعوَّدوا الصَّومَ و يُطيقُوهُ ؛ فمُروا صِبيانَكُم إذا كانوا بني تِسعِ سِنينَ بِالصوم ما استطاعوا مِن صِيامٍ اليوم ، فإذا غَلَبَهُم العَطَشُ أفطَروا . [6]

22725.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كودكان خود را در هفت سالگى به نماز خواندن وا داريد.

22726.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : فرزند هفت سال سرور است، هفت سال نوكر و هفت سال وزير و دستيار. اگر در بيست و يك سالگى از كمك كار بودن او راضى بودى كه خوب و گر نه بر شانه او بزن (به حال خود رهايش كن) كه تو درباره او نزد خداوند معذورى.

22727.امام على عليه السلام : فرزندان خود را به آموختن دانش وا داريد.

22728.امام على عليه السلام : از دانش ما به كودكان خود چيزى بياموزيد كه خداوند به واسطه آن سودشان بخشد ؛ [فرقه ]مرجئه با آراى خود بر آنان چيره نشوند.

22729.امام على عليه السلام : به كودكان خود نماز ياد دهيد و چون به سنّ بلوغ رسيدند، بر آن مؤاخذه شان كنيد.

22730.امام باقر عليه السلام : ما كودكان خود را وقتى پنج ساله شدند به خواندن نماز امر مى كنيم و شما كودكانتان را وقتى هفت ساله شدند، به خواندن نماز وا داريد. ما كودكانمان را وقتى به سن هفت سالگى رسيدند امر مى كنيم تا هر مقدار از روز را كه مى توانند روزه بگيرند نصف روز يا كمتر و يا بيشتر، و هر گاه تشنگى و گرسنگى بر آنان غالب شد افطار كنند، تا بدين ترتيب به روزه گرفتن عادت كنند و توان آن را بيابند و شما نيز وقتى كودكانتان نُه ساله شدند به آنان دستور دهيد تا هر مقدار از روز را كه مى توانند روزه بگيرند و هرگاه تشنگى بر آنان غلبه كرد روزه شان را باز كنند .