22677.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قَولِهِ تعالى : «إمّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَ: إن أضجَراكَ فلا تَقُلْ لَهُما : اُفٍّ ، و لا تَنهَرْهُما إن ضَرَباكَ . [1]

22678.عنه عليه السلام : أدنَى العُقوقِ : «اُفٍّ» ، و لَو عَلِمَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ شَيئا أهوَنَ مِنهُ لَنَهى عَنهُ . [2]

22679.عنه عليه السلام : لَو عَلِمَ اللّه ُ شَيئا أدنى مِن «اُفٍّ» لَنَهى عَنهُ ، و هُو مِن أدنَى العُقوقِ . [3]

22680.عنه عليه السلام ـ في قولِهِ تعالى : «و اخْفِضْ لَهُما جَناحَ: لا تَملَأْ عَينَيكَ من النَّظَرِ إلَيهِما إلاّ بِرَحمَةٍ و رِقَّةٍ ، و لا تَرفَعْ صَوتَكَ فَوقَ أصواتِهِما ، و لا يَدَكَ فَوقَ أيديهِما ، و لا تَقَدَّمْ قُدّامَهُما . [4]

22681.عنه عليه السلام ـ في قَولِهِ تعالى : «و قُلْ لَهُما قَوْلاً ك: إن ضَرَباك فَقُلْ لَهُما : غَفَرَ اللّه ُ لَكُما . [5]

22682.عنه عليه السلام ـ لِرجُلٍ قالَ لَهُ : إنّ والِدي تَصَدَّقَ علَيَّ: بِئسَ ما صَنَعَ والِدُكَ ، فإن أنتَ خاصَمتَهُ فلا تَرفَعْ علَيهِ صَوتَكَ ، و إن رَفَعَ صَوتَهُ فاخفِضْ أنتَ صَوتَكَ . [6]

22677.امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «در كنار تو به سالمندى رسيدند...» ـفرمود : اگر تو را دلتنگ و آزرده ساختند، به آنان اُفّ مگو و اگر تو را زدند با آنها پرخاش مكن.

22678.امام صادق عليه السلام : كمترين بى احترامى به پدر و مادر، «افّ» گفتن است و اگر خداوند عزّ و جلّ چيزى كمتر از آن سراغ داشت، بى گمان از آن نهى مى كرد.

22679.امام صادق عليه السلام : اگر خداوند چيزى كمتر از «اُفّ» گفتن سراغ داشت، حتماً از آن نهى مى فرمود. اُفّ گفتن كمترين مرتبه بى احترامى نسبت به والدين است.

22680.امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و از روى مهربانى، در برابر آنان خوافرمود : نگاهت را جز از سر مهر و دلسوزى به آنان خيره مكن و صدايت را از صداى آنها بلندتر مگردان و رو دست آنها نيز بلند نشو و از آنها جلو نَيُفت.

22681.امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و به آن دو به شايستگى سخن بگو» ـفرمود : اگر تو را كتك زدند، بگو: خدا شما را بيامرزد.

22682.امام صادق عليه السلام ـ به مردى كه عرض كرد: پدرم به من خانه اى بخشيده وفرمود : پدرت بد كارى كرده است. اما اگر با او بگو مگو كردى، صدايت را روى او بلند نكن و اگر او صدايش را بلند كرد، تو صدايت را پايين بياور.