22543.لُقمانُ عليه السلام ـ لابنِهِ و هُو يَعِظُهُ ـ: يا بُنَيَّ ، ثِقْ باللّه ِ عَزَّ و جلَّ ثُمّ سَلْ في النّاسِ : هَل مِن أحَدٍ وَثِقَ باللّه ِ فلَم يُنجِهِ ؟! يا بُنَيَّ ، تَوَكَّلْ علَى اللّه ِ ثُمّ سَلْ في النّاسِ : مَن ذا الّذي تَوَكَّلَ علَى اللّه ِ فلَم يَكفِهِ ؟! [1]

(انظر) الغنى : باب 3068. الشيطان : باب 1999. أولياء اللّه : باب 4171 حديث22803.

4124

التَّوَكُّلُ و كِفايَةُ الاُمورِ

الكتاب :

وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّه ِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللّه َ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللّه ُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرا» . [2]

وَ يَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِنْدِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ وَ اللّه ُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللّه ِ وَ كَفَى بِاللّه ِ وَكِيلاً» . [3]

وَ اللّه ُ أَعْلَمُ بِأعْدَائِكُمْ وَ كَفَى بِاللّه ِ وَلِيّا وَ كَفَى بِاللّه ِ نَصِيرا» . [4]

22543.لقمان ـ در اندرز به فرزندش ـفرمود : فرزندم! به خداوند عزّ و جلّ اعتماد كن و آنگاه در ميان مردم پرس و جو كن [ببين ]آيا كسى هست كه به خدا اعتماد كرده باشد و خداوند او را نجات نداده باشد؟! فرزندم! به خدا توكّل كن و سپس در ميان مردم پرسش كن كه: كيست كه به خدا توكّل كرده و خداوند كفايتش نكرده باشد؟!

4124

توكّل و كارسازى امور

قرآن:

«و از جايى كه گمان نمى برد روزى او را مى رساند و هر كس به خدا توكّل كند، او براى وى بس است. خدا فرمانش را به انجام رساننده است. به راستى خدا براى هر چيزى اندازه اى قرار داده است».

«و مى گويند: فرمانبرداريم، ولى چون از نزد تو مى روند، جمعى از آنان شبانه جز آنچه تو مى گويى تدبير مى كنند. پس، از ايشان روى برتاب و به خدا توكّل كن و خدا بس كارساز است».

«و خدا به [حال] دشمنان شما داناتر است. كافى است كه خدا سرپرست [شما] باشد و كافى است كه خدا ياور [شما ]باشد».