4106

خَصائِصُ المُتَّقينَ

الكتاب :

وَ الَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُوْلئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ» . [1]

لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّه ِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ الْمَلاَئِكَةِ وَ الْكِتَابِ وَ النَّبِيِّينَ وَ آتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَ الْيَتَامَى وَ الْمَسَاكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائِلِينَ وَ فِي الرِّقَابِ وَ أَقَامَ الصَّلاَةَ وَ آتَى الزَّكَاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ» . [2]

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ * آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذلِكَ مُحْسِنِينَ * كَانُوا قَلِيلاً مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ * وَ بِالأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ * وَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ» . [3]

وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى» . [4]

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ للّه ِِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ وَ لاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَ اتَّقُوا اللّه َ إِنَّ اللّه َ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ» . [5]

(انظر) البقرة : 2 ـ 5 ، آل عمران : 133 ـ 136.

4106

ويژگى هاى تقوا پيشگان

قرآن:

«و آن كس كه راستى آورْد و آن را باور نمود، آنان همان پرهيزگارانند».

«نيكوكارى (طاعت) آن نيست كه روى خود را به سوى مشرق و مغرب بگردانيد، بلكه نيكى (طاعت) آن است كه كسى به خدا و روز واپسين و فرشتگان و كتاب [آسمانى] و پيامبران ايمان آوَرَد و مال [خود ]را با وجود دوست داشتنش، به خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان و گدايان و در [راه آزاد كردن ]بندگان بدهد و نماز را برپاى دارد و زكات بدهد و آنان كه چون عهد بندند، به عهد خود وفادارانند و در سختى و زيان و به هنگام جنگ شكيبايانند. آنانند كسانى كه راست گفته اند و آنان همان پرهيزگارانند».

«پرهيزگاران در باغ ها و چشمه سارانند. آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى گيرند؛ زيرا كه آنها پيش از اين نيكوكار بودند و از شب اندكى را مى غنودند و در سحرگاهان طلب آمرزش مى كردند و در اموالشان براى سائل و محروم حقّى [معيّن] بود».

«و گذشت كردن شما به تقوا نزديكتر است».

«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! براى خدا به داد برخيزيد و به عدالت شهادت دهيد و البته نبايد دشمنى گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد، عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است. و از خدا پروا داريد كه خدا به آنچه انجام مى دهيد آگاه است».