وَ الْمُرْسَلاَتِ عُرْفَا * فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفَا * وَ النَّاشِرَاتِ نَشْرَا * فَالْفَارِقَاتِ فَرْقا * فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرا * عُذْرا أَوْ نُذْرا» . [1]

وَ النَّازِعَاتِ غَرْقا *وَ النَّاشِطَاتِ نَشْطا *وَ السَّابِحَاتِ سَبْحَا * فَالسَّابِقَاتِ سَبْقَا * فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرَا» . [2]

الحديث :

19104.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ثُمّ فَتَقَ ما بينَ السَّماواتِ العُلا ، فمَلأهُنَّ أطوارا مِن مَلائكتِهِ : مِنهُم سُجودٌ لا يَركَعونَ ، و رُكوعٌ لا يَنتَصِبونَ ، و صافُّونَ لا يَتَزايَلونَ ، و مُسَبِّحونَ لا يَسأمونَ ، لا يَغشاهُم نَومُ العُيونِ ، و لا سَهوُ العُقولِ ، و لا فَترَةُ الأبدانِ ، و لا غَفلَةُ النِّسيانِ . و مِنهُم اُمَناءُ على وَحيهِ و ألسِنَةٌ إلى رُسُلِهِ ، و مُختَلِفونَ (مُتَرَدِّدونَ) بِقَضائهِ و أمرِهِ . و مِنهُمُ الحَفَظَةُ لعِبادِهِ ، و السَّدَنَةُ لأبوابِ جِنانِهِ . و مِنهُمُ الثّابِتَةُ في الأرَضِينَ السُّفلى أقدامُهُم ، و المارِقَةُ مِن السَّماءِ العُليا أعناقُهُم ، و الخارِجَةُ مِن الأقطارِ أركانُهُم، و المُناسِبَةُ لِقَوائمِ العَرشِ أكتافُهُم، ناكِسَةٌ دُونَهُ أبصارُهُم ، مُتَلفِّعونَ تَحتَهُ بأجنِحَتِهم ، مَضروبَةٌ بينَهُم و بينَ مَن دُونَهُم حُجُبُ العِزَّةِ و أستارُ القُدرَةِ ، لا يَتَوَهَّمونَ ربَّهُم بالتَّصويرِ ، و لا يُجْرونَ عَليهِ صِفاتِ المَصنوعينَ (المَخلوقينَ) ، و لا يَحُدُّونَهُ بالأماكِنِ، و لا يُشيرونَ إلَيهِ بالنَّظائرِ . [3]

«سوگند به فرستادگان پى در پى. كه سخت توفنده اند. و سوگند به افشانندگان افشانگر. كه [ميان حق و باطل ]جداگرند. و القا كننده وحى اند. تا عذرى باشد يا هشدارى ».

«سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان مى ستانند. و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى مى گيرند. و به فرشتگانى كه [در درياى بى مانند ]شنا كنان شناورند. پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا ]سبقت گيرنده اند. و كار [بندگان ]را تدبير مى كنند».

حديث :

19104.امام على عليه السلام : سپس ميان آسمان هاى برين را بشكافت و آن گاه آن شكاف ها را با فرشتگان گوناگون خود پر كرد. برخى از آنها كارشان سجده است و ركوع نمى كنند و برخى همواره در ركوعند و قامت راست نمى كنند. برخى صف كشيده اند و از جاى نمى جنبند. برخى تسبيح گويانند و به ستوه نمى آيند. نه خوابِ ديدگان آنها را فرا مى گيرد و نه سهو و اشتباهِ خردها و نه ضعف و سستىِ بدنها و نه غفلتِ برخاسته از فراموشى. دسته اى از آنها امينانى بر وحى اويند و زبان هايى به سوى پيامبرانش و با حكم و فرمان او آمد و شد مى كنند [يا براى ارسال فرمان و حكم حق در رفت و آمدند]. دسته اى ديگر از آنها نگهبانان بندگان اويند و دربانان درهاى بهشتش. برخى از آنها پاهايشان در زمين هاى زيرين فرو رفته و استوار است و گردن هايشان از آسمان برين برگذشته است و اعضايشان از كرانه هاى جهان بيرون زده و شانه هايشان با پايه هاى عرش مناسب است و ديدگانشان در زير عرش پايين افتاده و در بال هاى خود پيچيده اند و ميان آنها و فروترانشان حجاب هاى عزّت و پرده هاى قدرت زده شده است. پروردگارشان را در وهم به صورتى در نياورند و صفات آفريدگان را بر او روا ندارند و در جاى ها محدودش نكنند و با نظير و مانندها به او اشاره نكنند.