19544.عنه عليه السلام : إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى بَعَثَ محمّدا صلى الله عليه و آله بالحَقِّ ليُخرِجَ عِبادَهُ مِن عِبادَةِ عِبادِهِ إلى عِبادَتِهِ ، و مِن عُهودِ عِبادِهِ إلى عُهودِهِ ، و مِن طاعَةِ عِبادِهِ إلى طاعَتِهِ ، و مِن وَلايَةِ عِبادِهِ إلى وَلايَتِهِ . [1]

19545.الإمامُ الباقرُ عليه السلام ـ في رِسالَتِهِ إلى بعضِ خُلَفاءِ بني اُمَيّةَ ـ: و مِن ذلكَ ما ضُيِّعَ الجِهادُ الّذي فَضَّلَهُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ علَى الأعمالِ ... اشتَرَطَ علَيهِم فيهِ حِفظَ الحُدودِ ، و أوّلُ ذلكَ الدّعاءُ إلى طاعَةِ اللّه ِ مِن طاعَةِ العِبادِ ، و إلى عِبادَةِ اللّه ِ مِن عِبادَةِ العِبادِ ، و إلى وَلايَةِ اللّه ِ مِن وَلايَةِ العِبادِ . [2]

(انظر) الطغيان : باب 2378 .

3 ـ تعليٌّمُ الكِتابِ و الحكمةِ

الكتاب :

«هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ» . [3]

«رَبَّنَا وَ ابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ يُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» . [4]

19544.امام على عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى محمّد صلى الله عليه و آله را به حق برانگيخت، تا بندگان خود را از عبادت بندگانش به بندگى خويش ، از تعهدات بندگانش به تعهدات خود ، از طاعت بندگانش به طاعت خود و از ولايت بندگانش به ولايت خود بكشاند.

19545.امام باقر عليه السلام ـ در نامه خود به يكى از خلفاى اموى ـنوشت : و از آن جمله است فرو گذاشتن جهاد ، كه خداوند عزّ و جلّ آن را بر اعمال [ديگر ]برترى داده است... در اين باره با آنان شرط كرده كه حدود را حفظ كنند و قدم اولِ آن، دعوت به طاعت خدا به جاى طاعت بندگان است و به عبادت خدا به جاى عبادت بندگان و به حاكميت خدا به جاى حاكميت بندگان.

3 ـ آموزش دادن كتاب و حكمت

قرآن :

«اوست آن كه در ميان بى سوادان فرستاده اى از خودشان برانگيخت تا آيات او را بر آنان بخواند و پاكشان گرداند و كتاب و حكمت بديشان بياموزد. و [آنان ]قطعاً پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند».

«پروردگارا! در ميان آنان فرستاده اى از خودشان برانگيز تا آيات تو را بر آنان بخواند و كتاب و حكمت به آنان بياموزد و پاكيزه شان كند. همانا تو شكست نا پذير حكيمى».