(انظر) القصص : 76 ، 82 ، المعارج : 18 ، الكهف : 34 ، الحديد : 20 ، التوبة : 69، يونس : 88 ، سبأ : 35 .

الحديث :

19431.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما قَرُبَ عَبدٌ مِن سُلطانٍ إلاّ تَباعَدَ مِن اللّه ِ تعالى ، و لا كَثُرَ مالُهُ إلاّ اشتَدَّ حِسابُهُ ، و لا كَثُرَ تَبَعُهُ إلاّ كَثُرَ شَياطينُهُ . [1]

19432.عنه صلى الله عليه و آله ـ لَمّا مَشى بالمدينةِ مع أبي ذَرٍّ فاستَقبَلَهُ: ما يَسُرُّني أنّ عِندي مِثلَ اُحُدٍ هذا ذَهَبا تَمضي علَيهِ ثالثةٌ و عِندي منهُ دِينارٌ إلاّ شَيءٌ أرصُدُهُ لِدَينٍ ، إلاّ أن أقولَ في عِبادِ اللّه ِ : هكذا و هكذا و هكذا، عن يَمينِهِ و عن شِمالِهِ و عن خَلفِهِ . إنّ الأكثَرِينَ هُمُ الأقَلُّونَ يَومَ القِيامَةِ إلاّ مَن قالَ : هكذا و هكذا و هكذا ، عن يَمينِهِ و عن شِمالِهِ و من خَلفِهِ ، و قليلٌ ما هُم . [2]

19433.عنه صلى الله عليه و آله : ما أخشى علَيكُمُ الفَقرَ ، و لكنّي أخشى علَيكُمُ التَّكاثُرَ . [3]

19434.التوحيد عن أبي ذرٍّ : خَرَجتُ لَيلةً من اللَّيالي فإذا رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يَمشي وَحدَهُ و لَيس مَعهُ إنسانٌ ، فظَنَنتُ أنّهُ يَكرَهُ أن يَمشيَ مَعهُ أحَدٌ . قالَ : فجَعَلتُ أمشي في ظِلِّ القَمَرِ ، فالتَفَتَ فَرآني فقالَ : مَن هذا ؟ قلتُ : أبو ذرٍّ، جَعَلَني اللّه ُ فِداكَ ، قالَ : يا أبا ذرٍّ ، تعالَ ، فمَشَيتُ مَعهُ ساعَةً ، فقالَ : إنّ المُكثِرينَ هُمُ الأقَلُّونَ يومَ القِيامَةِ ، إلاّ مَن أعطاهُ اللّه ُ خَيرا فنَفَحَ مِنهُ بيَمينِهِ و شِمالِهِ و بَينَ يدَيهِ و وراءهُ و عمِلَ فيه خَيرا . قالَ : فمَشَيتُ مَعهُ ساعَةً ، فقالَ لي : اجلِسْ هاهُنا ، و أجلَسَني في قاعٍ حَولَهُ حِجارَةٌ فقالَ لي : اجلِسْ حتّى أرجِعَ إليكَ. قالَ : فانطَلَقَ في الحَرَّةِ حتّى لم أرَهُ و تَوارى عنّي . [4]

حديث :

19431.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ بنده اى به سلطانى نزديك نشد مگر اينكه از خداى متعال دور گشت، و مال و ثروتش زياد نشد مگر اينكه حسابش سخت گرديد، و پيروانش بسيار نشدند مگر اينكه شيطان هايش زياد شدند.

19432.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ وقتى كه با ابوذر در مدينه مى رفتند و به كوه اُحفرمود : خوش ندارم كه به اندازه اين اُحد طلا داشته باشم و سه شب بگذرد و دينارى از آن نزد من باقى بماند، جز چيزى كه براى پرداخت وامى نگه دارم، مگر اينكه از راست و چپ و پشت سر به بندگان خدا بذل و بخشش كنم. ثروتمندان در روز قيامت تهي دستند، مگر كسى كه از راست و چپ و پشت سر خود بذل و بخشش كند و كارهاى خير انجام دهد و اينان اندكند.

19433.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : من از فقر بر شما نمى ترسم. بلكه از فزون خواهى و تفاخر به زياد داشتن براى شما نگرانم.

19434.التوحيد ـ به نقل از ابوذر ـ: شبى از شب ها بيرون آمدم. ناگاه رسول خدا صلى الله عليه و آله را ديدم كه تنها مى رود و هيچ كس با او نيست . فكر كردم خوش ندارد كسى همراهش باشد. ابوذر مى گويد : من در نور ماه به راه افتادم. پيامبر برگشت و مرا ديد. فرمود : كيستى؟ عرض كردم : ابوذرم، فدايت شوم. فرمود : ابوذر! بيا. من لحظاتى با حضرت راه رفتم؛ پس، فرمود : ثروتمندان در روز قيامت تهي دستند، مگر كسى كه خداوند مالى به او دهد و او از راست و چپ و از پس و پيش آن را بخشش كند و با آن كار خيرى انجام دهد. ابوذر مى گويد : باز هم چند لحظه اى با آن حضرت رفتم. آنگاه به من فرمود : همين جا بنشين و مرا در گودى اى كه اطرافش سنگ بود نشانيد و فرمود: بنشين تا برگردم.ابوذر مى گويد : پيامبر در ريگزار به راه افتاد و رفت تا جايى كه ديگر او را نديدم و از نظرم ناپديد شد.