295.عنه عليه السلام : مَنِ اتّخَذَ أخا بعدَ حُسْنِ الاختِبارِ دامَتْ صُحْبَتُهُ و تأكّدَتْ مَودّتُهُ . مَنِ اتّخَذَ أخاَ مِن غيرِ اختِبارٍ ألْجَأهُ الاضْطِـرارُ إلى مُرافَقَـةِ الأشرارِ . [1]

296.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : اختبِرُوا إخْوانَكُم بخَصلَتَينِ ؛ فإنْ كانَتا فيهِم و إلاّ فاعْزُبْ ثمّ اعزُبْ ثمّ اعزُبْ : محافظةٌ علَى الصّلواتِ في مَواقِيتِها ، و البِرُّ بالإخْوانِ في العُسْر و اليُسرِ . [2]

(انظر) الأخ باب 47 ، عنوان 482 «الامتحان». الصديق : باب 2184 ، 2185.

54

إرشادُ الإخوانِ

297.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : المؤمنُ مِرآةٌ لأخيهِ المؤمنِ ، يَنْصَحُهُ إذا غابَ عنه، و يُمِيطُ عنه ما يَكْرهُ إذا شَهِدَ . [3]

298.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اِمْحَضْ أخاكَ النَّصيحَةَ ، حَسَنةً كانتْ أو قَبِيحةً . [4]

299.عنه عليه السلام : ما يَمنَعُ أحدَكُم أن يَلقَى أخاه بِما يَكْرهُ مِن عَيْبهِ إلاّ مَخافةَ أن يَلْقاهُ بمِثْلهِ ، قد تَصافَيْتُم على حُبِّ العاجِلِ و رَفْضِ الآجِلِ! [5]

295.امام على عليه السلام : هر كس پس از آزمايش درست ، برادرى را انتخاب كند، رفاقتش مى پايد و دوستى اش استوار مى گردد. هر كه بدون آزمايش، برادرى را انتخاب كند به ناچار به همنشينى با بدان دچار خواهد شد.

296.امام صادق عليه السلام : برادران خود را به دو خصلت بيازماييد. اگر آن دو خصلت را داشتند با آنها دوستى كنيد و گرنه از ايشان دورى كن، دورى كن ، دورى كن. [آن دو خصلت اينهاست]: پايبندى به خواندن نماز در وقت خود، و نيكى كردن به برادران در سختى و آسايش.

54

راهنمايى برادران

297.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مؤمن آينه برادر مؤمن خويش است. در غيابش براى او خيرخواهى مى كند و در حضورش، نا خوشايندى ها را از او دور مى گرداند.

298.امام على عليه السلام : در خيرخواهى براى برادرت خالص باش، خواه خير خواهى ات زيبا [ و موافق ميل او ]باشد يا زشت و تلخ.

299.امام على عليه السلام : آنچه مانع شما مى شود كه عيب برادرتان را در پيش روى او بگوييد جز اين نيست كه مى ترسيد او نيز عيب شما را رو به رويتان بگويد. [و اين از آن روست كه ]شما براى وا گذاردن آخرت و دوستى دنيا، با هم يار و رفيق گشته ايد.