1623.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : صاحِبُ الوَديعَةِ و البِضاعَةِ مُؤتَمَنانِ [1] .

1624.عنه عليه السلام : كَلُّ ما كانَ مِن وَديعَةٍ و لَم تَكُن مَضمونَةً لا تَلزَمُ [2] .

(انظر) الكافي : 5 / 238 باب «ضمان العارية و الوديعة».

309

الأمانَةُ الإلهِيَّةُ

الكتاب:

(إِنّا عَرَضْنا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَها الاْءِنْسانُ إِنَّهُ كانَ ظَلُوما جَهُولاً) [3] .

الحديث:

1625.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ فيما كانَ يُوصي بهِ أصحابَه ـ: ثُمّ أداءُ الأمانةِ، فَقد خابَ مَن ليس مِن أهلِها، إنّها عُرِضتْ علَى السّماواتِ المَبْنِيّةِ و الأرَضينَ المَدْحُوّةِ و الجِبالِ ذاتِ الطُّولِ المَنْصوبةِ فلا أطولَ و لا أعرضَ و لا أعلى و لا أعظمَ مِنها ، و لو ِ امْتَنعَ شيءٌ بطُولٍ أو عَرضٍ أو قُوّةٍ أو عِزٍّ لامْتَنَعنَ ، و لكنْ أشْفَقْنَ مِن العُقوبةِ و عَقَلْنَ ما جَهِلَ مَن هُو أضعَفُ مِنهُنَّ ، و هُو الإنسانُ «إنّه كانَ ظَلُوما جَهُولاً» [4] .

1623.امام صادق عليه السلام : كسى كه وديعه اى را به او سپرده اند و كسى كه سرمايه اى را براى تجارت در اختيارش گذاشته اند امين هستند (ضمان و تاوان به عهده آنان نيست) .

1624.امام صادق عليه السلام : هر متاعى كه به رسم وديعه سپرده شود و مضمونه (مانند عاريه طلا و نقره) نباشد، تاوان ندارد.

309

امانت الهى

قرآن:

«ما اين امانت را بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه داشتيم، از به دوش كشيدن آن سر باز زدند و از آن ترسيدند و انسان آن امانت را به دوش گرفت، او هميشه ستمكار و نادان بوده است».

حديث:

1625.امام على عليه السلام ـ در سفارش به اصحابش ـفرمود : ديگر، گزاردن امانت است و آن كه امانتگزار نيست زيانكار است، امانت به آسمانهاى افراشته و زمينهاى گسترده و كوههاى بلندِ بر پا داشته، عرضه شد و چيزى بلندتر، گسترده تر، فرازتر و بزرگتر از اين سه چيز نيست. پس اگر چيزى به خاطر بلندى يا گستردگى يا نيرومندى و يا صلابت، امانت را نمى پذيرفت آن سه بودند. ولى [تنها ]از عقوبت ترسيدند و چيزى را دانستند، كه ناتوانتر از آنها ندانست، و آن انسان است «و انسان هميشه ستمكار و نادان بوده است».