1520.عنه صلى الله عليه و آله : المؤمن يَبدأ بالسَّلامِ ، و المنافقُ يقولُ : حتّى يُبْدأَ بي ! [1]

1521.عنه صلى الله عليه و آله : المؤمنُ كالغريبِ في الدُّنيا ، لا يأنَسُ في عِزِّها ، و لا يَجْزَعُ مِن ذُلِّها . [2]

1522.عنه صلى الله عليه و آله : المؤمنُ قَيّدَهُ القرآنُ عن كثيرٍ مِن هوى نفسِهِ . [3]

1523.عنه صلى الله عليه و آله : المؤمنُ يأكُلُ في مِعىً واحدٍ ، و الكافرُ يأكلُ في سَبعَةِ أمْعاءٍ . [4]

1524.عنه صلى الله عليه و آله : المؤمنُ مِرآةُ المؤمنِ . [5]

1525.عنه صلى الله عليه و آله : المؤمنُ مِرآةٌ لأخيهِ المؤمنِ ، يَنصَحُهُ إذا غابَ عنهُ ، و يُميطُ عنه ما يَكرَهُ إذا شَهِدَ ، و يُوَسِّعُ لَهُ في المجلسِ . [6]

1526.عنه صلى الله عليه و آله : المؤمنُ للمؤمنِ كالبُنْيانِ ، يَشُدُّ بعضُه بعضا . [7]

1527.عنه صلى الله عليه و آله : المؤمنُ يألَفُ و يُؤلَفُ ، و لا خيرَ فيمَن لا يألَفُ و لا يُؤلَفُ ، و خيرُ النّاسِ أنفَعهُمْ للنّاسِ . [8]

1528.عنه صلى الله عليه و آله : المؤمنُ إلْفٌ مألوفٌ . [9]

1520.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مؤمن ابتدا سلام مى كند، ولى منافق مى گويد: بايد به من سلام شود.

1521.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مؤمن در دنيا همچون غريب است، به عزّت آن خو نمى گيرد و از خوارى آن نمى نالد.

1522.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قرآن، دست و پاى مؤمن را در برآوردن بسيارى از خواهشهاى نفسانى اش بسته است.

1523.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مؤمن، يك شكم غذا مى خورد و كافر، هفت شكم.

1524.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مؤمن، آينه مؤمن است.

1525.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مؤمن آينه برادر مؤمن خويش است: در غيابش خيرخواه اوست، و در حضورش ناراحتيهايش را برطرف مى سازد و در مجلس براى او جا باز مى كند.

1526.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مؤمن براى مؤمن مانند ساختمان است كه اجزاى مختلف آن يكديگر را محكم مى سازند.

1527.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مؤمن الفت مى گيرد و با او الفت مى گيرند و كسى كه الفت نگيرد و الفت پذير نباشد از خير و بركت بى بهره است. بهترين مردمان كسى است كه براى مردم سودمندتر باشد.

1528.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مؤمن، الفت مى گيرد و مردم با او الفت پيدا مى كنند.