مختلف (حضرات آيات: شيخ عبد الكريم حائرى، ملّا محمّد طاهر اشعرى، سيد على يثربى كاشانى، سيّد محمّد تقى و سيّد ضياء الدين موسوى خوانسارى، ميرزا حسين نايينى، و ...) طى كرد و در كنار آن، به فراگيرى رياضيات، هيئت و فلسفه نيز همّت گماشت. در زمينه اخلاق و عرفان نيز از محضر حضرات آيات: محمدعلى شاه آبادى، ميرزا محمّد ارباب اشراقى قمى، ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى و ميرزا مهدى پايين‌شهرى (حَكَمى) بهره جست‌[1] و پس از سال‌ها تدريس چند دوره فقه و اصول و فلسفه و عرفان، به عنوان يكى از مراجع تقليد، شناخته شد.

امام خمينى، در آبان 1343 به دليل مبارزات سياسى و اعتراض به لايحه كاپيتولاسيونِ (مصونيت قضايى) اتباع امريكا، دستگير و به تركيه و پس از يازده ماه به نجف اشرف، تبعيد شد. ايشان، پس از سيزده سال اقامت در نجف، در اوج مبارزات مردم ايران، عازم پاريس شد و چندى بعد در دوازدهم بهمن 1357 به وطن بازگشت. پس از پيروزى انقلاب و بيش از ده سال رهبرى نظام جمهورى اسلامى ايران، در شامگاه شنبه سيزدهم خرداد 1368، به سراى باقى شتافت.[2]

برخى آثار امام خمينى قدس سره‌

1. شرح دعاء السَّحَر؛

2. شرح حديث رأس الجالوت‌؛

3. شرح چهل حديث‌؛

4. شرح حديث جنود عقل و جهل‌؛

[1]. گفتنى است امام خمينى، حتّى پيش از اقامت در قم( همچون پس از آن)، به استفاده از محضر درس عالمان وعارفان و حكيمانى كه در ساير شهرها مى‌زيستند، اهتمام داشت و در ايّام تعطيل حوزه و بويژه در فصل تابستان، به شهرهايى چون: قم، تهران، همدان و تبريز، سفر مى‌كرد و اقامت ايشان در اين شهرها، گاه تا سه ماه به طول مى‌انجاميد.

[2]. جهت اطّلاع بيشتر، ر. ك: گلشن ابرار، ج 2، ص 915- 936.