در همان روز، به كشتار وحشيانه مردم قم و برخى شهرهاى ديگر كه به دستگيرى امام اعتراض كرده بودند، پرداخت.

امام، پس از آزادى، مجدّداً در آبان 1343 به تصويب لايحه كاپيتولاسيونِ (مصونيت قضايى) اتباع امريكا اعتراض كرد و آن را توهين به اسلام و تمام مسلمانان دانست. به همين علّت، كماندوهاى حكومت در سيزدهم آبان 1343 به منزل امام، حمله و او را دستگير و مستقيماً به تركيه تبعيد كردند. يك سال بعد، ايشان به نجف اشرف، انتقال يافت و مدّت سيزده سال در نجف، به تدريس و تربيت شاگرد پرداخت.

با اوج‌گيرى قيام مردم ايران، امام خمينى، در دوازدهم بهمن 1357 به ايران بازگشت و در 22 بهمن همان سال، انقلاب اسلامى ايران، به رهبرى ايشان، به پيروزى رسيد.

اوضاع فرهنگى- اجتماعى شيعه، پس از انقلاب اسلامى ايران‌

با پيروزى انقلاب اسلامى ايران و پس از تثبيت اركان نظام، به تدريج، نهادهاى فرهنگى- دينى جديدى تأسيس شدند و اين گونه فعّاليت‌ها رو به گسترش نهاد.

در اين فرايند، از يك سو با شروع انقلاب فرهنگى، كتاب‌هاى جديد براى دانشگاه‌ها تدوين شد و بعضاً درس‌ها و رشته‌هاى تازه‌اى ايجاد گرديد و همچنين سهم رشته‌هاى تحصيلى دينى در دانشگاه‌ها افزايش يافت.

از سوى ديگر، حوزه‌هاى علميه رونق گرفتند و تعداد طلّاب علوم دينى، افزايش يافت. مؤسّسات و مراكز فرهنگى و آموزشى- پژوهشى در زمينه‌هاى گوناگون معارف دينى آغاز به كار نمودند و هر ساله گسترش بيشترى يافتند. در اين ميان، نشر كتاب‌ها و مجلّات تخصّصى و نرم‌افزارهاى اسلامى و در نهايت، تأسيس پايگاه‌هاى اينترنتى، حلقه نهايى اين تحوّل فرهنگى بوده است. بى‌شك، مجموعه اين تحولات، علل و عوامل مختلفى داشته كه مى‌توان آنها را در اين موارد، خلاصه كرد: