يك حسنه از برايش بنويسد، و يك گناه از او محو فرمايد، و يك درجه از برايش بلند گرداند، و هر كه يك حرف آن را در ظاهر بياموزد و ياد گيرد، خدا ده حسنه از برايش بنويسد، و ده گناه از او محو سازد، و ده درجه از برايش بلند گرداند». و فرمود كه: «نمى‌گويم به هر آيه‌اى اين ثواب را به او عطا فرمايد، وليكن به هر حرفى؛ خواه آن حرف باء باشد، يا تاء، يا مانند اين دو تا». و فرمود كه: «هر كه يك حرف از قرآن را در نماز بخواند، و حال آنكه او نشسته باشد، خدا به آن حرف پنجاه حسنه از برايش بنويسد، و پنجاه گناه از او محو نمايد، و پنجاه درجه از برايش بلند گرداند، و هر كه يك حرف از آن را در نمازش بخواند، و حال آنكه او ايستاده باشد، خدا صد حسنه از برايش بنويسد، و صد گناه از او محو كند، و صد درجه از براش بلند سازد، و هر كه آن را ختم كند، از برايش يك دعاى مستجاب هست؛ خواه مؤخّر باشد، و خواه معجّل» (يعنى از براى آخرت يا دنيا). راوى گفت كه: عرض كردم: فداى تو گردم! همه آن را ختم كند؟ فرمود: «آرى، همه آن را ختم كند».

3518/ 7. منصور، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «شنيدم از پدرم كه مى‌فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: ختم قرآن تا آنجا كه مى‌داند».

باب ثواب خواندن قرآن در مصحف‌

7. باب ثواب خواندن قرآن در مصحف‌[1]

3519/ 1. چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‌اند، از احمد بن محمد، از يعقوب بن يزيد كه آن را مرفوع ساخته به سوى امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «هر كه قرآن را در مصحف بخواند، به روشنىِ چشم خويش برخوردار و بهره‌مند شود، و عذاب بر پدر و مادرش سبك گردد، و هر چند كه كافر باشند».

3520/ 2. از او، از على بن حسين بن حسن ضرير، از حمّاد بن عيسى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: «به درستى كه مرا خوش مى‌آيد كه در خانه مصحفى باشد كه خداى عز و جل به بركت آن، شياطين را براند و از آن خانه دفع كند و دور سازد».

3521/ 3. چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‌اند، از سهل بن زياد، از ابن فضّال، از آنكه او را ذكر كرده، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «سه چيزند كه به سوى خداوند عزيز جبّار شكايت مى‌كنند: مسجد ويرانى كه اهلش در آن نماز نكنند، و عالمى كه در ميانه جاهلى‌

[1]. يعنى در آن نظر كند، نه آنكه از بَر بخواند.( مترجم)