انگشتان او درمى‌آورى ...» تا آخر آن‌چه گذشت.

3259/ 5. محمد بن يحيى، از محمد بن احمد، از محمد بن عبدالجبّار، از ابوجميله، از بعضى از اصحابش روايت كرده است كه گفت: «چون كسى حق را انكار كند و ديگرى خواهد كه با او مباهله و ملاعنه كند، مى‌گويد كه: اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمواتِ السَّبْعِ ... أَوْ عَذاباً أَليماً؛ خداوندا! اى پروردگار آسمان‌هاى هفتگانه و پروردگار زمين‌هاى هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ! اگر هست فلانى كه انكار كرده باشد حقى را و كافر شده به آن، پس برسان به او بلايى از آسمان يا عذابى دردناك (يا دردآورنده)».

باب در بيان تعظيم كردن پروردگار خود را

35. باب در بيان تعظيم كردن پروردگار- تبارك و تعالى- خود را

3260/ 1. على بن ابراهيم، از پدرش، از صفوان بن يحيى، از اسحاق بن عمّار، از بعضى از اصحاب خويش، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه خداى- تعالى- را سه ساعت است در شب و سه ساعت است در روز، كه در آن ساعت‌ها خود را به بزرگى ياد مى‌فرمايد. پس اوّل ساعت‌هاى روز، وقتى است كه آفتاب در اين جانب؛ يعنى از جانب مشرق به اندازه آن باشد از عصر؛ يعنى از جانب مغرب، تا نماز اوّل» (كه عبارت است از نماز ظهر)[1]. تتمّه حديث: «و اوّل ساعت‌هاى شب، دو ثلث از باقى‌مانده از شب است، تا آنكه صبح چون نهر بر افق روان شود[2]. مى‌فرمايد: انى‌ أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ ... انّى‌ أَنَا اللَّهُ الْكَبيرُ الْمُتَعالِ؛ به درستى كه منم خدا كه پروردگار جهانيانم. به درستى كه منم خدا كه بلندمرتبه و بزرگم. به درستى كه منم خدا كه ارجمند و درست‌كردارم. به درستى كه منم خدا كه آمرزگار و بخشاينده‌ام. به درستى كه منم خداى مهربان رحيم. به درستى كه منم خدا كه مالك روز جزايم. به درستى كه منم خدا كه نيست نشده و نيست نخواهد شد. به درستى كه منم خدا كه آفريننده خوب و بدى‌ام. به درستى كه منم خدا كه آفريننده بهشت و دوزخم. به درستى كه منم خدا كه آشكاركننده هر چيزم و به سوى من برمى‌گردد. به درستى كه منم خداى يكتاى پناه نيازمندان. به درستى كه منم خدا، داناى نهانى و آشكار. به درستى كه منم خداى‌

[1]. حاصل آن‌كه، سه ساعت روز، پيش از ظهر است، از آن زمان كه آفتاب به جايى مى‌رسد كه تا وقت نماز ظهر، برابر است با آن‌چه آفتاب در عصر به آنجا مى‌رسد تا نماز مغرب، كه عبارت از دانگ و نيم باشد.( مترجم)

[2]. و بنابر بعضى از نسخ كافى، از ثلث باقى‌مانده و بنابر بعضى ديگر از نسخ، در ثلث باقى مانده است.