باب در ذكر كسانى كه مستجاب‌الدّعوه‌اند

31. باب در ذكر كسانى كه مستجاب‌الدّعوه‌اند

3239/ 1. محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن خالد، از عيسى بن عبداللَّه قمىّ روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‌فرمود: «سه كس‌اند كه دعاى ايشان مستجاب است: كسى كه به حج مى‌رود. پس بنگريد كه چگونه او را جانشينى مى‌كنيد، و متوجّه باشيد كه به احوال بازماندگانش برسيد، و كسى كه به جنگ و جهاد مى‌رود در راه خدا. پس بنگريد كه چگونه او را جانشينى مى‌كنيد، و بيمار. پس متعرّض او مشويد و او را به خشم مياوريد و دلتنگ مسازيد او را».

3240/ 2. حسين بن محمد اشعرى، از معلّى بن محمد، از حسن بن على وشّاء، از عبداللَّه بن سنان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «پنج دعا است كه از پروردگار عالم- تعالى- محجوب نمى‌شوند: دعاى امام عادل و دعاى مظلوم. خداى- تعالى- مى‌فرمايد: البتّه از براى تو انتقام خواهم كشيد و هر چند كه بعد از مدّتى باشد. و دعاى فرزند صالح از براى پدر و مادرش، و دعاى پدر صالح از براى فرزندش، و دعا مؤمن از براى برادرش غائبانه. پس خدا مى‌فرمايد: و دو برابر آن از براى تو است».

3241/ 3. على بن ابراهيم، از پدرش، از نوفلى، از سكونى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: بپرهيزيد از نفرين مظلوم؛ زيرا كه آن در بالاى ابر برداشته مى‌شود، تا آنكه خداى- تعالى- به سوى آن مى‌نگرد؛ پس مى‌فرمايد كه:

آن را بلند گردانيد تا مستجاب كنم. و بپرهيزيد از نفرين پدر؛ زيرا كه آن از شمشير، تيزتر است».

3242/ 4. محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از برادرش حسن، از زرعه، از سماعه، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «بپرهيزيد از ظلم؛ زيرا كه دعاى مظلوم به سوى آسمان بالا مى‌رود».

3243/ 5. على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‌ابى‌عمير، از هشام بن سالم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه چهل نفر از مؤمنان را پيش دارد، بعد از آن دعا كند، از برايش مستجاب مى‌شود».

3244/ 6. محمد بن يحيى، از حسين، از على بن نعمان، از عبداللَّه بن طلحه نهدى، از