3152/ 3. از او، از حجّال، از ثعلبه، از على بن عقبه، از مردى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: «عادت پدرم اين بود كه چون امرى او را غمناك مى‌كرد يا او را حاجتى رخ مى‌داد، زنان و كودكان را جمع مى‌فرمود، بعد از آن دعا مى‌كرد و ايشان آمين مى‌گفتند».

3153/ 4. على بن ابراهيم، از پدرش، از نوفلى، از سكونى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «آنكه دعا مى‌كند و آنكه آمين مى‌گويد، در مزد شريكند».

باب عموم در دعا

18. باب عموم در دعا[1]

3154/ 1. چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‌اند، از سهل بن زياد، از جعفر بن محمد اشعرى، از ابن‌قدّاح، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: چون يكى از شما دعا كند، بايد كه دعا را عام گرداند؛ زيرا كه آن بيشتر دعا را مستجاب مى‌گرداند».

باب كسى كه اجابت بر او دير شده و به طول انجاميده‌

19. باب كسى كه اجابت بر او دير شده و به طول انجاميده‌

3155/ 1. محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از احمد بن محمد بن ابى‌نصر روايت كرده است كه گفت: به حضرت امام رضا عليه السلام عرض كردم كه: فداى تو گردم! به درستى كه چندين سال است كه من حاجتى را از خدا خواسته‌ام و روا نشده، و از دير شدن آن در دلم چيزى داخل شده. حضرت فرمود كه: «اى احمد! بپرهيز از شيطان و از آنكه او را بر تو راهى و تسلّطى باشد، كه تو را از رحمت خدا نوميد سازد. به درستى كه حضرت امام محمد باقر عليه السلام مى‌فرمود كه: مؤمن از خداى- تعالى- حاجتى را مى‌خواهد، و خدا تعجيل اجابت را از او به تأخير مى‌اندازد و زود دعايش را مستجاب نمى‌گرداند، به جهت آنكه آواز دعا و شنيدن گريه و زارى و ناله و بى‌قرارى او را دوست مى‌دارد». و بعد از آن فرمود: «به خدا سوگند كه آن‌چه خداى- تعالى- از مؤمنان تأخير مى‌كند و ايشان را از آن منع مى‌فرمايد، از آن‌چه مى‌طلبند از اين دنيا، بهتر است از براى ايشان، از آن‌چه از براى ايشان تعجيل كرده در آن. و دنيا چه چيز است؟ و به درستى كه حضرت امام محمد باقر عليه السلام مى‌فرمود كه: سزاوار

[1]. و عموم- به اوّل و ثانى مضموم-، همه را فرا گرفتن و همه را فرا رسيدن باشد. و مراد اين است كه دعا را مخصوص خود نگرداند.( مترجم)