او بپوشاند». عرض كردم كه: چگونه بر او بپوشاند؟ فرمود كه: «آنچه را كه دو فرشته نويسندگان اعمالش بر او مى‌نوشتند، از ياد ايشان مى‌برد، و چنان مى‌كند كه آن را فراموش كنند. و به سوى اعضاى او و بقعه‌هاى زمين، وحى مى‌فرمايد كه: گناهان او را بر او بپوشيد؛ پس خداى عز و جل را ملاقات مى‌كند، در هنگامى كه او را ملاقات مى‌كند، و چيزى نيست كه بر او گواهى دهد به چيزى از گناهان».

2973/ 13. چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‌اند، از سهل بن زياد، از جعفر بن محمد اشعرى، از ابن قدّاح، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «به درستى كه خداى عز و جل شاد مى‌شود به توبه بنده مؤمن خود، چون توبه كند، چنان كه يكى از شما به گم‌شده خود شاد مى‌شود، چون آن را بيابد».

باب در بيان آمرزش طلبيدن از گناهان‌

192. باب در بيان آمرزش طلبيدن از گناهان‌

2974/ 1. على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از محمد بن حمران، از زراره روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‌فرمود: «به درستى كه بنده چون گناهى را مرتكب شود، از اوّل روز تا شب مهلت داده شود، پس اگر از خدا آمرزش طلبد، بر او نوشته نشود».

2975/ 2. از او، از پدرش، از ابن ابى عمير روايت است و ابو على اشعرى، از محمد بن عبد الجبّار، از صفوان، از ابو ايّوب، از ابو بصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه گناهى را بكند، در باب آن، هفت ساعت از روز مهلت داده شود؛ پس اگر سه مرتبه آمرزش طلبد از خدايى كه نيست خدايى، مگر او، كه زنده و پاينده است بر وجه دوام، به اين كه بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذى‌ لا الهَ الّا هُوَ الحَىُّ الْقَيُّومُ، آن گناه، بر او نوشته نشود».

2976/ 3. على بن ابراهيم روايت كرده است، از پدرش و ابو على اشعرى و محمد بن يحيى، هر دو از حسين بن اسحاق، از على بن مهزيار، از فضالة بن ايّوب، از عبد الصّمد بشير، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «بنده مؤمن چون گناهى را به عمل آورد، خداى عز و جل هفت ساعت او را مهلت دهد. پس اگر از خدا آمرزش طلب كند، چيزى بر او نوشته نشود، و اگر آن ساعت‌ها بگذرد و استغفار نكند، يك گناه بر او نوشته شود. و به درستى كه مؤمن، بعد از بيست سال، گناه خود را به خاطر مى‌آورد، تا آنكه از پروردگار خود آمرزش طلب كند، و