كسى است كه حجّت به سوى او بلند نشده باشد، و خبرش به او نرسيده باشد، و اختلاف را نشناخته باشد؛ پس هرگاه اختلاف را شناخت، ضعيف نيست» (و بنابر بعضى از نسخ كافى، مستضعف نيست).

2903/ 12. بعضى از اصحاب ما، از على بن حسن، از على بن حبيب خثعمى، از ابو ساره- پيش‌نماز مسجد بنى هلال-، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «امروز هيچ مستضعفى نيست. مردان به مردان و زنان به زنان رسانيدند، آنچه بايست برسد».

باب در بيان طائفة مرجون لامراللَّه‌

173. باب در بيان طائفة مرجون لامراللَّه، كه ترجمه آن بيايد

2904/ 1. محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از موسى بن بكر، از زراره، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عز و جل: «وَ آخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ»[1]؛ يعنى: «و گروهى ديگراز متخلّفان، باز داشته‌شدگان و به تأخير افتادگانند، كه حكم ايشان، موقوف است براى نزول فرمان خدا درباره ايشان». و گفت كه: آن حضرت فرمود كه: «ايشان، گروهى هستند كه مشرك بودند. پس مثل حمزه سيّدالشهدا و جعفر طيّار و امثال ايشان را از مؤمنان- رحمة اللَّه عليهم-، كشتند. بعد از آن، ايشان در دين اسلام داخل شدند، و خداى عز و جل را به يگانگى پرستيدند، و شرك را ترك كردند، و به دل‌هاى خود، ايمان را نشناختند كه از جمله مؤمنان باشند، و به اين سبب، بهشت از براى ايشان واجب شود، و بر انكار خويش نبودند كه كافر باشند، و به اين علّت، آتش دوزخ از براى ايشان واجب باشد.

پس ايشان بر اين حالت خواهند بود: «إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَ إِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ»[2]؛ يعنى: يا خدا ايشان را عذاب نمايد، و يا توبه ايشان را قبول فرمايد، و بر ايشان رجوع كند به مغفرت و آمرزش».

2905/ 2. چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‌اند، از سهل بن زياد، از على بن حسّان، از موسى بن بكر واسطى، از مردى كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «طائفه مُرْجَوْنَ لِامْرِ اللَّهِ، گروهى هستند كه مشرك بودند. پس مثل حمزه و جعفر و امثال ايشان را- رحمة اللَّه عليهم- از مؤمنان، كشتند. و بعد از آن، در دين اسلام داخل شدند، و خداى عز و جل را به يگانگى پرستيدند، و شرك را ترك كردند. و مؤمن نبودند و ايمان نياوردند، كه بهشت از براى ايشان واجب باشد، و كافر نبودند، كه آتش دوزخ از براى ايشان واجب باشد. پس ايشان، بر اين‌

[1]. توبه، 106.

[2]. توبه، 106.