. دانش را بجوييد تا به آن شناخته شويد و به آن عمل كنيد تا از اهلش باشيد .
115.اِضرِبُوا بَعضَ الرَّأيِ بِبَعضٍ يَتَوَلَّد مِنهُ الصَّوابُ ؛ (2567)
.آراى خود را با يكديگر در ميان گذاريد تا انديشه درست، پديد آيد .
116.أجمِلُوا فِى الخِطابِ تَسمَعُوا جَميلَ الجَوابِ ؛ (2568)
.خطابتان را نيكو كنيد تا جواب نيكو بشنويد .
117.اِتَّهِمُوا عُقُولَكُم فَإنَّهُ مِنَ الثِّقَةِ بِها يَكُونُ الخَطاءُ ؛ (2570)
.خِردهاى خود را خطاپذير بدانيد، كه بسا اعتماد كردن به آن ، خطا باشد .
118.اِحذَر كُلَّ عَمَلٍ يَرضاهُ عامِلُهُ لِنَفسِهِ وَ يَكرَهُهُ لِعامَّةِ المُسلِمينَ ؛ (2596)
.بپرهيز از هر كارى كه انجام دهنده اش آن را براى خود مى پسندد، امّا براى عموم مسلمانان نمى پسندد .
119.اِحذَر كُلَّ قَولٍ وَ فِعلٍ يُؤدِّي إلى فَسادِ الآخِرَةِ وَ الدِّينِ ؛ (2597)
.دورى كن از هر گفتار و كردارى كه به تباهى آخرت و دين مى انجامد .
120.اِحذَر مُجالَسَةَ قَرينِ السُّوءِ فَإنَّهُ يُهلِكُ مُقارِنَهُ وَ يُردي مُصاحِبَهُ ؛ (2599)
.از همنشينى با دوست بد، دورى كن كه همدمش را تباه و همراهش را خوار مى كند .
121.اِحذَروُا ضِياعَ الأعمارِ فِيما لا يَبقى لَكُم فَفائِتُها لا يَعُودُ ؛ (2618)
.از تباه كردن عمر در آنچه ماندگار نيست، بپرهيزيد، كه عمر رفته، باز نمى گردد .
122.إيّاكَ وَالهَذَرَ فَمَن كَثُرَ كَلامُهُ كَثُرَت آثامُهُ ؛ (2637)
.زنهار از پُرگويى ؛ زيرا هر كه پُرگو باشد ، گناهانش بسيار شود .