[طعنه‌هاى بى اساس بر شيعه‌]

و لهذا ملّا سعد الدين تفتازانى در شرح مقاصد و غير او از علماى عامّه، طعن بر شيعه نموده‌اند، به آن كه ايشان، قَدْح در خلافت خلفاى ثلاث مى‌كنند و مطاعن در باب ايشان نوشته‌اند و اين طريقه را به حضرت امام جعفر صادق عليه السلام و ساير ائمّه اهل بيت عليهم السلام نسبت مى‌دهند، و حال آن كه اهل بيت، تعظيم و توقيرِ خلفاى ثلاث مى‌كرده‌اند و اسم ايشان را به غيرِ نيكى ياد نمى‌كرده‌اند.

و صاحب مغنى گفته كه حضرت امام جعفر صادق عليه السلام هر گاه كه به زيارت حضرت رسول صلى الله عليه و آله مى‌آمد، بر شيخين، سلام مى‌كرد.

و شارح مقاصد گفته كه حضرت على بن موسى الرضا عليه السلام در وقتى كه مأمون مى‌خواست كه آن حضرت را ولى‌عهد خود كند و در آن باب چيزى نوشته بود، آن حضرت، در تحت هر فقره از فقرات مأمون، كلمه‌اى از روى تعظيم و توقير نوشته بود كه جَفْر و جامعه، دلالت بر آن مى‌كند كه امر ولايت عهد، انعقاد نپذيرد و ذكر كرده كه عمر بن الخطّاب به جهت آل بنى كاكُله، هر سال دويست دينار طلا مقرّر كرده بودند و حضرت امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام در زمان خلافت خود، امضاى نوشته‌اى كه عمر به جهت ايشان نوشته بود، فرمود و به خطّ خود نوشت كه:

«من، اوّلِ آن كسانى‌ام كه اطاعتِ طريقه عمر بن الخطّاب مى‌كنند و از براى آل بنى كاكُله، هر سال، دويست دينار طلا مقرّر ساختم» و [شارح مقاصد] گفته كه اين نوشته به خطّ ايشان در عراق، موجود است.

[پاسخ طعنه‌هاى بى اساس‌]

اين است وجوهى كه در باب ابطال انتساب شيعه به اهل بيت عليهم السلام به آنها متمسّك شده‌اند و كسى كه حق تعالى، ديده بصيرت او را به نور هدايت خود روشن ساخته باشد، مى‌داند كه اين دعوى ايشان، فى الحقيقه، اعترافى است كه به بطلان مذهب خود مى‌كنند؛ زيرا كه انكار كردن اهل بيت، خلفاى ثلاث را نزد شيعيان، امرى است روشن‌تر از آفتاب تابان، و كدام سخيفُ العقل، تصديق مى‌نمايد كه طايفه‌اى كه در سرّ و علانيه از محبّان و دوستان اهل بيت عليهم السلام بوده باشند و عمر خود را صرفِ تتبّع كلام ايشان و روايت اخبار و اطوار ايشان نموده باشند، عقيده و مذهب ايشان را ندانند و[1] دوستِ ايشان را دشمن، و دشمنِ ايشان را دوست، پنداشته باشند؟

[1]. ب:-« و».