[دعا نشانه توفيق‌]

و بدان كه توفيق يافتن دعا، علامت رفع بلاست، چنانچه كلينى رحمه الله از حضرت امام موسى [كاظم‌] عليه السلام روايت كرده كه فرمود: هيچ بلايى نيست كه نازل شود بر بنده مؤمن و خداى تعالى، او را ملهم سازد به دعا، مگر آن كه برطرف شدن آن بلا، نزديك خواهد بود. و هيچ بلايى نيست كه نازل شود بر بنده‌اى مؤمن و او توفيق دعا نيابد، مگر آن كه آن بلا، طويل خواهد بود. پس بر شما باد به دعا و تضرّع به سوى خداى- عزَّ و جلَّ-![1]

[كسانى كه دعايشان پذيرفته است‌]

و در احاديث، وارد شده كه: چند كس، دعاى ايشان مستجاب مى‌شود: يكى، دعاى امام عادل‌[2].

ديگر، دعاى مظلوم كه ظالم را نفرين كند. و خداى- عزَّ و جلَّ- مى‌فرمايد كه: من، انتقام از براى تو مى‌كشم، هرچند بعد از مدّتى باشد.[3] ديگر، دعاى فرزند صالح از براى پدر و مادر[4].[5] و [ديگر] دعاى پدر صالح از براى فرزند[6]، و [ديگر] دعاى برادر مؤمن كه غايبانه برادر مؤمن خود را دعا كند.[7]

و در بعضى از احاديث، وارد شده كه: از عرش، او را ندا مى‌كنند كه: خداى تعالى، به تو عطا كند صد هزار برابر آنچه به جهت برادر مؤمن خود، دعا كردى.[8] ديگر، نفرين پدر بر فرزند.[9] ديگر، دعاى كسى كه به سفر حج يا عمره رفته باشد.[10] و [ديگر]، كسى كه به جهاد فى سبيل اللَّه رفته باشد.[11] ديگر، دعاى بيمار[12]، و در حديث، امر وارد شده به آن كه بيمار را به خشم نياورند و دل‌تنگ نسازند. ديگر، دعاى روزه‌دار تا وقتى كه روزه بگشايد.[13] و در حديثِ آمدن جمعى از صوفيه به خدمت حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه در باب اسراف گذشت، مذكور شد كه كدام جماعت، دعاى ايشان مستجاب نمى‌شود.

[1]. همان، ج 2، ص 471، ح 2.

[2]. كنز العمّال، ج 2، ص 97، ح 3305.

[3]. همان، ص 100، ح 3325.

[4]. ب:-« دعاى فرزند صالح از براى پدر و مادر».

[5]. همان، ص 97، ح 3305.

[6]. همان، ص 98، ح 3313 و 3314.

[7]. كنز العمّال، ج 2، ص 97، ح 3304.

[8]. الكافى، ج 2، ص 508، ح 6؛ تهذيب الأحكام، ج 5، ص 184، ح 615؛ الأمالى، صدوق، ص 540، ح 723.

[9]. كنز العمّال، ج 2، ص 99، ح 3322.

[10]. همان، ص 97، ح 3304.

[11]. همان.

[12]. همان؛ مكارم الأخلاق، ص 361.

[13]. همان، ص 99، ح 3319 و 3320.