شهشهانى، تحرير شده در سال 1298 ق.[1] 9. تهران، كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، نسخه شماره 5910، به خطّ نسخ، بدون نام كاتب، تحرير شده در قرن 13 ق، داراى 155 برگ.[2] 10. قم، كتاب‌خانه آية اللَّه گلپايگانى، نسخه شماره 35/ 28/ 5615، از آخر و وسط، افتادگى دارد، به خطّ نسخ، بدون نام كاتب، تحرير شده در قرن 13 ق، داراى 253 برگ.[3] 11. قم، كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، نسخه شماره 6452، به خطّ نسخ قوام الدين بن محمّدباقر حسينى شهشهانى، پايان تحرير نسخه: نوزدهم صفر 1328، داراى 377 برگ.[4] 12. مشهد، كتاب‌خانه آستان قدس رضوى، نسخه شماره 6830، از آغاز، اندكى افتادگى دارد، به خطّ نسخ، بدون نام كاتب و بدون تاريخ كتابت، داراى 242 برگ.[5] 13. قم، كتاب‌خانه آية اللَّه گلپايگانى، نسخه شماره 69/ 7/ 11689، به خطّ نستعليق، بدون نام كاتب و بدون تاريخ كتابت (در عصر مؤلّف، تحرير شده)، با نسخه اصل، مقابله شده و علامت بلاغ نيز دارد و در حاشيه، تصحيح شده است، داراى 320 برگ.[6] 14. مشهد، كتاب‌خانه مسجد گوهر شاد، نسخه شماره 146، گزيده‌هايى از منهج اليقين است در سى صفحه كه در هامش نسخه كتاب من لا يحضره الفقيه، تحرير شده است، گزين‌كننده اين اثر، شناخته نشده است.[7]

نسخه‌هاى مورد استفاده‌

براى تصحيح و تحقيق اين اثر، ابتدا نسخه‌هاى خطّى منهج اليقين، بررسى شد و در نهايت، دو نسخه خطّى، همراه با نسخه چاپ سنگى، داراى ويژگى‌هايى قابل توجّه، براى تصحيح،

[1]. فهرست هزار و پانصد نسخه خطى اهدايى رهبر معظم انقلاب به كتابخانه آستان قدس، رضا استادى، ص 241.

[2]. فهرست نسخه‌هاى خطّى كتاب‌خانه مجلس، ج 17، ص 299.

[3]. فهرست نسخه‌هاى خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه گلپايگانى، رضا استادى، ج 3، ص 125؛ فهرست نسخه‌هاى خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه گلپايگانى، ابو الفضل عرب‌زاده، ص 717؛ فهرست نسخه‌هاى خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه گلپايگانى، على صدرايى خويى و ابو الفضل حافظيان بابلى( منتشر نشده).

[4]. فهرست نسخه‌هاى خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 17، ص 54.

[5]. فهرست نسخه‌هاى خطّى كتاب‌خانه آستان قدس، ج 5، ص 194.

[6]. فهرست نسخه‌هاى خطّى كتاب‌خانه گلپايگانى، ابو الفضل عرب‌زاده، ص 717؛ فهرست نسخه‌هاى خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه گلپايگانى، على صدرايى خويى و ابو الفضل حافظيان بابلى( منتشر نشده).

[7]. فهرست نسخه‌هاى خطّى كتاب‌خانه گوهرشاد مشهد، ج 1، ص 122 و 123.