مصرف كردن مال در راه گناه و كارهاى ناشايست است، از امام على عليه السلام نقل شده كه مى‌فرمايد:

إنَّ إنفاقَ هذَا المالِ فى طاعَةِ اللّهِ أعظَمُ نِعمَةٍ، و إنَّ إنفاقَهُ فى مَعاصيهِ أعظَمُ مِحنَةٍ.[1]

بخشيدن اين مال براى بندگى خدا، بزرگ‌ترين نعمت، و دادن آن در راه نافرمانى خداوند، بزرگ‌ترين گرفتارى است.

همه كارهايى كه حقيقتا يا حكما، به تباهى ثروت مى‌انجامند، از مصاديق اسراف به شمار مى‌روند و از نظر اسلام، نكوهيده و ناپسندند.

4. ساخت و سازهاى بى‌روّيه و افزون بر نياز

يكى ديگر از مصاديق اسراف كه مورد ابتلاى بسيارى از ثروتمندان است، ساخت و سازهاى بى‌رويّه و افزون بر نياز است. در روايتى از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمده است:

مَن بَنى بِناءً أكثَرَ مِمّا يَحتاجُ إلَيهِ، كانَ عَلَيهِ وَبالًا يَومَ القِيامَةِ.[2]

هر كس ساختمانى بيش از اندازه نيازش بسازد، روز قيامت، بر او سنگينى خواهد كرد.

اين نوع اسرافكارى، بويژه در شرايطى كه بسيارى از مردم، توان تهيه كوچك‌ترين سرپناه را براى خود ندارند، به شدّت، نكوهيده شده است، و معصومان عليهم السلام در رواياتشان با تعبيرهاى بسيار تندى،

[1] ر. ك: ح 193.

[2] ر. ك: ح 203.