كمال الدين و تمام النعمة، در ايران و نجف، بارها چاپ سنگى و حروفى شده است.

چهار بار نيز به فارسى ترجمه شده كه دو ترجمه- يكى از محمّد باقر كوه كمره‌اى و ديگرى از منصور پهلوان-، به چاپ رسيده‌اند. كهن‌ترين ترجمه‌ كمال الدين‌، از سيّد على امامى اصفهانى، معاصر صاحب‌ رياض‌ است.[1] اين عنوان در منابع اوّليه كتاب‌شناسى چون‌ رجال‌ نجاشى و فهرست‌ طوسى، ذكر نشده است. ابن شهر آشوب كتاب ياد شده را با همين عنوان آورده است.[2] در منابع متأخّر نيز گاهى با عنوان‌ إكمال الدين و إتمام النعمة[3] ذكر شده است. اين كتاب به سان كتاب‌ أمالى‌، از كتاب‌هاى مشهور و متواتر شيخ صدوق است و علماى شيعه در اعصار مختلف، به آن اعتماد كرده‌اند.[4] نسخه چاپى كتاب، شامل مقدّمه مصحّح، مقدّمه طولانى مؤلّف و متن كتاب است. در مقدّمه محقّق، پس از اهميّت موضوع كتاب و ضرورت تصحيح آن، به بررسى اعتبار روايات كتاب و نيز شرح حال مؤلّف پرداخته شده است. مقدّمه مؤلّف، با ثنا و ستايش خدا و درود بر پيامبر و ائمه عليهم السلام آغاز مى‌شود و پس از اشاره به ضرورت و انگيزه تأليف، با بحث كلامىِ مفصّل و خالصى در باره امامت- البته نه به شيوه مصطلح-، پايان مى‌يابد.

اين كتاب در شرايطى نگاشته شد كه به تصريح مؤلّف آن، طولانى شدن مدّت غيبت امام عصر عليه السلام سبب تحيّر و سستى ايمان شيعيان در شهرهاى نيشابور و بخارا[5]

[1]. الذريعة، ج 4، ص 80 و 78.

[2]. معالم العلماء، ص 34.

[3]. أمل الآمل، ج 2، ص 284؛ بحار الأنوار، ج 1، ص 7؛ كشف الحجب و الأستار، ص 75؛ الذريعة، ج 2، ص 268.

[4]. وسائل الشيعة، ج 20، ص 37- 38؛ بحار الأنوار، ج 1، ص 7؛ مستدرك الوسائل، ج 3 ص 524. نيز، ر. ك: نوادر الأخبار، فيض كاشانى، ص 209- 305؛ إثبات الهداة، شيخ حرّ عاملى؛ كشف الحجب و الأستار، 75؛ النجم الثاقب، محدّث نورى؛ كمال الدين، ص 11( مقدّمه محقّق).

[5]. كمال الدين، ص 2( مقدّمه محقّق).