از سخنان امام مهدى‌[1]

528-- 1. محمّد بن احمد انصارى: در روز ششم ذى‌حجّه سال دويست و نود و سه (در مسجد الحرام) كنار مستجار بودم. گروهى حدود سى مرد نيز در حال طواف بودند و جز محمّد بن قاسم علوى هيچ يك از آنان مخلص (شيعه) نبود. در اين شرايط جوانى از طواف بيرون آمد كه دو جامه احرام به تن داشت و كفشهايش در دستش بود. چون او را ديديم از هيبت و شكوه او همگى بدون استثنا برخاستيم و بر او سلام كرديم. او به ميان ما آمد و نشست و پيرامونش گرد آمديم. او به راست و چپ نگريست و گفت: آيا مى‌دانيد امام صادق عليه السلام در دعاى الحاح چه مى‌گفت؟

گفتيم: چه مى‌گفت؟ گفت: چنين مى‌گفت:

«پروردگارا، تو را به نامى مى‌خوانم كه آسمان و زمين به سبب آن نام برپاست و به وسيله آن حقّ و باطل را جدا مى‌كنى و پراكنده‌ها را گِرد مى‌آورى و گرد آمده‌ها را مى‌پراكنى و به آن عدد ريگها و وزن كوهها

[1]. امام زمان عليه السلام در نيمه شعبان سال 255 هجرى در سامراء به دنيا آمد و تا جهان را پر از عدل نكند از دنيا نمى‌رود. حضرت ولى عصر( عج) همنام و هم كنيه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و ملقّب به« مهدى» و« حجّت» است. ايشان حاضر و از ديده‌ها غايب و نوشته‌ها و توقيعاتى از ايشان در دست است.