مقدمه

حديث ، پس از قرآن كريم، يكى از منابع با ارزش و اصلى در همه زمينه هاى زندگى مسلمانان است . طى قرن هاى گذشته براى حفظ و نگهدارى اين ميراث ماندگار و همتاى قرآن ، زحمات فراوان كشيده شده و دانشمندان اسلامى در حفظ اين امانت الهى ، سختى هاى زيادى را متحمّل شده و زيان ها ديده اند، ليكن با همه اين احوال ، كتاب هاى حديثى بسيارى در اثر حوادث و اتّفاقات ارضى و سماوى از بين رفته و نسل هاى بعد را از استفاده بهينه از اين آثار ارزشمند ، بى بهره ساخته است . سختكوشى محقّقان و مصنّفان براى احيا و حفظ بقاياى اين گنجينه هاى پُربها ، درمانى است براى رفع آلام ناشى از اين ضايعه تأسّف بار، و روزنه اميدى است براى بارور شدن و شكوفايى شكوفه هاى بوستان دين. گرايش به حديث و تحقيقات حديثى در ميان طبقات روشن فكر نيز پديده اى است كه امروزه ، هم در مراكز و مدارس علمى و دينى ، و هم در آموزشگاه ها و دانشگاه ها به خوبى به چشم مى خورد و پويندگان اين رشته ، در جريان پژوهش هاى علمى خويش ، ضمن گذراندن دوره هاى