147.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : ما كشتى نجاتيم . هر كه بدان در آويخت ، از خطر نجات يافت و هر كه از آن كناره گرفت ، نابود شد . هر كه از خدا حاجتى دارد ، بايد به وسيله ما اهل بيت بخواهد .

148.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اهل بيت من در ميان شما ، همچون كشتى نوح اند كه هر كه بدان سوار ، نجات يافت و هر كه از آن باز مانْد ، به آتش افكنده شد .

149.امام على عليه السلام : اى كميل! پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، روزى بعد از نماز عصر ، در نيمه ماه رمضان ـ در حالى كه مهاجران و انصار گرد آمده بودند ـ ، ايستاده بر دو پاى بر منبر ، به من سخنى فرمود كه : «على و دو پسرم از او ـ كه [هر سه] پاك اند ـ ، از من اند و من از آنهايم . پس از مادرشان ، ايشان هم پاك اند . آنان كشتى اند . هر كه بر آن سوار شود ، نجات مى يابد و هر كه از آن باز مانَد ، فرو مى افتد . نجات يافته [با آن]، در فردوس و فرو افتاده [از آن]، در آتش خواهد بود» .

150.امام على عليه السلام : حسن و حسين ، دو نوه [پيامبر در] اين امّت اند . آنها نسبت به محمّد، چونان جاى دو چشم اند در سر ، و من چونان جاى دو دستم در پيكر ، و فاطمه چونان قلب براى جسم است . مَثَل ما همچون كشتى نوح است كه هر كس بدان سوار شود ، نجات يافت و هر كه از آن باز مانْد ، غرق شد .

151.امام على عليه السلام : هر كه از امر ما پيروى كرد ، پيشى گرفت و هر كه به كشتى اى جز كشتى ما سوار شد ، غرق گشت .