2741.الأمالى ، صدوق ـ به نقل از داوود بن كثير رَقّى ـ: در محضر امام صادق عليه السلام بودم كه آب طلبيد . وقتى آن را نوشيد، ديدم كه اشك ريخت و چشمانش پُر از اشك شد. آن گاه فرمود: «اى داوود ! خدا لعنت كند كُشنده حسين را ! ياد جمصيبت هاى وارد شده برج حسين عليه السلام ، چه قدر زندگى را تيره مى كند ! نشده است كه من ، آب خُنَكى بنوشم و از حسين عليه السلام ياد نكنم. هر كس آب بنوشد و از حسين عليه السلام ياد كند و كُشنده اش را لعنت كند، خداوند برايش يكصد هزار حسنه مى نويسد و يكصد گناهِ او را پاك مى كند و يكصد درجه، او را بالا مى برد و گويى يكصد هزار برده آزاد كرده است. همچنين خداوند ، او را در روز قيامت ، روسفيد بر مى انگيزاند» .

2742.الكافى ـ به نقل از داوود رِقّى ـ: در محضر امام صادق عليه السلام بودم كه آب طلبيد. وقتى از آن نوشيد، اشك ريخت و چشمانش اشكبار شد. آن گاه به من فرمود: «اى داوود ! خدا لعنت كند كُشنده حسين را ! هيچ كس نيست كه آب بنوشد و از حسين عليه السلام و خاندانش ياد كند و كُشنده اش را لعن كند، مگر اين كه خداوند، برايش يك صد هزار حسنه مى نويسد و يك صد هزار گناه را از او مى زُدايد و يكصد هزار درجه به او مى دهد و گويى كه يكصد هزار برده، آزاد كرده است. همچنين خداوندت وى را در قيامت ، خنك دل محشور مى كند».