فصل دوم : مصيبت خوانى براى امام حسين عليه السلام

2 / 1

تشويق به مصيبت خوانى براى امام حسين عليه السلام

2738.كامل الزيارات ـ به نقل از مِسمَع بن عبد الملك كردين بصرى ـ: امام صادق عليه السلام به من فرمود: «اى مِسمَع ! تو عراقى هستى . آيا نزد قبر حسين عليه السلام نمى روى؟» . گفتم : نه . من فرد شناخته شده اى ميان مردم بصره هستم و در اطراف ما ، كسانى هستند كه هوادار خليفه اند . نيز دشمنان ما در بين قبايل ناصبى و ديگران، بسيارند و من در امان نيستم از اين كه آنان، وضعيّتم را براى پسر سليمان، [1] گزارش كنند و مرا به كام مرگ بفرستند. به من فرمود: «آيا آنچه را با حسين عليه السلام شد، يادآورى نمى كنى؟» . گفتم : چرا. فرمود: «بى تابى نيز مى كنى؟» . گفتم : آرى ـ به خدا سوگند ـ و براى آن ، اشك هم مى ريزم و خانواده ام، اثر آن را در من مى بينند و از غذا خوردن ، خوددارى مى كنم ، به گونه اى كه آن وضعيت ، در چهره ام نمايان مى شود. فرمود: «خدا بر اشك هايت، رحمت آورد ! بدان كه تو از بى تابى كنندگان بر مايى» .