2719.الأمالى ، مفيد ـ به نقل از غياث بن ابراهيم، از امام صادق عليه ال: صبح روزى ، امّ سلمه، گريان برخاست . به او گفتند: گريه ات براى چيست؟ گفت: پسرم حسين عليه السلام امشب كشته شد. اين از آن روست كه از آن روزى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در گذشته، جز امشب ، او را به خواب نديده بودم ، و ديدم كه رنگ پريده و دلگير است. گفتم : اى پيامبر خدا ! چه شده كه تو را رنگ پريده و دلگير مى بينم؟ فرمود: «امشبى را تا صبح براى حسين و يارانش قبر مى كَنْدم» .

2720.سنن الترمذى ـ به نقل از سَلمى ـ: بر امّ سلمه وارد شدم ، در حالى كه مى گريست . گفتم : چرا گريه مى كنى؟ گفت : پيامبر خدا را در خواب ديدم كه سر و صورتش خاكى بود. گفتم : اى پيامبر خدا ! چه شده است ؟ فرمود: «همين چند لحظه پيش ، شاهد كشته شدن حسين بودم».

ر. ك: ج 7 ص 331 (بخش نهم / فصل دوم / رؤياى امّ سلمه) .

ب ـ هنگام دريافت خبر

2721.الملهوف: عبيد اللّه بن زياد به يزيد بن معاويه نوشت و خبر كشته شدن حسين عليه السلام و خبر [اسارت] خاندان او را به وى داد . او به عمرو بن سعيد بن عاص ، حكمران مدينه نيز همين را نوشت ؛ امّا عمرو، وقتى خبر را دريافت كرد ، به منبر رفت و خبر را اعلام كرد. آه و ناله بنى هاشم، شَديد و زياد شد و آيين ماتم و سوگ بر پا كردند.