2664.الكافى ـ به نقل از على بن يَقطين، از كسى كه نام برده، از: اشعث بن قيس ، در [ريختن ]خون امير مؤمنان عليه السلام مشاركت داشت و دخترش جَعده، حسن عليه السلام را مسموم كرد و پسرش محمّد، در ريختن خون حسين عليه السلام شركت داشت.

2665.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : حسين عليه السلام صدايش را بلند كرد و فرمود : «خداوندا ! ما خاندان پيامبرِ تو و نسل و خويشِ اوييم . هر كس را كه به ما ستم مى كند و حقّمان را غصب مى نمايد، در هم بكوب ، كه تو شنواى نزديكى» . محمّد بن اشعث ، آن را شنيد و گفت: اى حسين ! چه خويشى اى ميان تو و محمّد هست؟ حسين عليه السلام فرمود : «خداوندا ! محمّد بن اشعث مى گويد: ميان من و پيامبرت ، خويشى اى نيست . خداوندا ! همين امروز و زود ، ذلّتى به او بچشان». مدّتى نگذشت كه محمّد بن اشعث ، از لشكر ، خارج شد . از اسبش كه پايين آمد ، عقرب سياهى از سوراخى بيرون آمد و او را نيش زد و او را رها كرد ، در حالى كه به خودش مى پيچيد. حاكم جُشَمى گفت : او ، همان روز مُرد ؛ امّا اين، درست نيست . او تا دوران مختار مانْد و مختار ، او را كُشت . او [تا موقع كشته شدنش] به همان حالت دردناك ، در منزلش مانده بود .

2666.الأمالى ، صدوق ـ به نقل از عبد اللّه بن منصور، از امام صادق، از: مرد ديگرى از لشكر عمر بن سعد به نام محمّد بن اشعث بن قيس كِندى، بيرون آمد و گفت: اى حسين ، پسر فاطمه ! براى تو چه حرمتى از طرف پيامبر خدا هست كه براى ديگران نيست؟ حسين عليه السلام اين آيه را خواند: «خداوند ، آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عِمران را بر جهانيان برگزيد ؛ نسلى كه برخى از آنها ، از برخى ديگرند» تا آخر آيه. آن گاه فرمود: «به خدا سوگند، محمّد ، از خاندان ابراهيم بود و عترت هدايتگر ، از خاندان محمّدند. اين مرد ، كيست؟» . گفتند: محمّد بن اشعث بن قيس كِندى. حسين عليه السلام سرش را به سوى آسمان ، بلند كرد و فرمود : «خداوندا ! همين امروز ، ذلّتى را نصيب محمّد بن اشعث كن كه پس از اين، هيچ گاه عزيز نشود» . احساس دفع به محمّد ، دست داد و از لشكر ، بيرون آمد . خدا ، عقربى را بر وى مسلّط كرد و او را نيش زد و او با عورتى برهنه مُرد.