2405.تاريخ دمشق ـ به نقل از ابو حمزه حَضرَمى ـ: مردى از ياران پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و به يزيد گفت : خداوند ، تو را بر دشمن خدا و فرزند دشمن پدرت چيره كرد . پس اين جوان را بكُش تا اين نسل ، منقطع شود ؛ چرا كه تا آن گاه كه اينان زنده اند ، تو آنچه را كه دوست مى دارى ، نخواهى ديد . [اگر زين العابدين را بكُشى ،] آخرين فرد درگير با خلافت را از ميان ، بر مى دارى . تو آنچه را پدرت از پدرش كشيده و آنچه را كه از او به تو رسيده است ، ديده اى و نيز آنچه را مسلم بن عقيل كرد . پس ريشه اين خانه را ببُر كه اگر اين جوان را بكُشى ، نسل حسين ، قطع مى شود ، و گر نه اگر يك تن هم از اين خاندان بماند ، انتقام آنان را از تو مى جويد . آنان ، خاندانى حيله گرند و مردم ، بويژه اراذل عراق ، به آنان ميل دارند و مى گويند : اين ، فرزند پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و پسر على و فاطمه است!» . او را بكُش ، كه او گرامى تر از صاحب اين سر نيست . يزيد گفت : نه برخاستى و نه نشستى (سخن درستى نگفتى) و تو ، ناتوان و خوارى . من ، آنان را رها مى كنم . هر گاه يكى از آنان سر [به شورش] بر آورْد ، شمشيرهاى خاندان ابو سفيان ، او را مى گيرد .

7 / 16

خاندان پيامبر صلّي الله عليه و آله در زندان يزيد

2406.الخرائج و الجرائح ـ به نقل از عمران بن على حلبى ، از امام صادق عليه: هنگامى كه على بن الحسين عليه السلام و همراهانش را نزد يزيد بن معاويه ـ كه لعنت هاى خدا بر هر دوشان باد ـ آوردند ، آنان را در خانه اى مخروبه با ديوارهايى سست ، جاى دادند . يكى از اسيران گفت : ما را در اين خانه ، جاى داده اند تا بر ما فرو ريزد . نگهبانانِ گمارده بر ايشان هم ـ كه از قِبطيان مصر بودند ـ ، گفتند : به اينان بنگريد كه مى ترسند اين خانه بر آنان فرو ريزد ، در حالى كه برايشان بهتر از آن است كه فردا ، بيرونشان ببرند و نگاهشان بدارند و گردن هايشان را يكى پس از ديگرى بزنند . على بن الحسين عليه السلام به زبان قِبطى فرمود : «به اذن خدا ، هيچ يك از اين دو نخواهد شد» و همين گونه نيز شد .