1848.الملهوف : عبد اللّه بن حسن بن على ـ كه هنوز جوانى نابالغ بود ـ ، از نزد زنان بيرون دويد و خود را به كنار حسين عليه السلام رساند . زينب عليهاالسلام دختر على عليه السلام ، در پى اش رفت تا او را نگاه دارد ؛ امّا او تسليم نشد و به هيچ روى نپذيرفت و گفت : به خدا سوگند ، از عمويم جدا نمى شوم . بحر بن كعب (و گفته شده كه حرملة بن كاهِل) ، شمشير را به سوى حسين عليه السلام فرود آورد . نوجوان به او گفت : اى مادرْخبيث ! آيا عموى مرا مى كُشى ؟ بحر ، با شمشير به او زد . جوان ، دستش را سپر كرد كه قطع شد و از پوست ، آويزان شد . پس فرياد بر آورد : عمو جان ! حسين عليه السلام ، او را گرفت و به سينه اش چسباند و فرمود : «اى فرزند برادرم ! بر آنچه بر تو رسيده ، شكيبايى كن و اين را خير ببين و به حساب خدا بگذار كه خداوند ، تو را به پدران شايسته ات ، ملحق مى كند» . حرملة بن كاهِل ـ كه خدا ، لعنتش كند ـ ، او را با تير زد و در همان دامان عمويش ، ذبح كرد . [1]

1849.مقاتل الطالبيّين : مادر عبد اللّه بن حسن بن على بن ابى طالب ، دختر سَليل بن عبد اللّه ، برادر جرير بن عبد اللّه بَجَلى بوده است . نيز گفته شده كه مادرش ، اُمّ وَلَد (كنيز) بوده است . همچنين ، در روايتى كه از محمّد بن على باقر عليه السلام در دست داريم ، كُشنده او ، حَرمَلة بن كاهِل اسدى دانسته شده است . مدائنى نيز در گزارش مستندش از جَناب بن موسى ، از حمزة بن بَيض ، از هانى بن ثُبَيت قايضى ، آورده كه : مردى از آنان ( لشكر ابن سعد ) ، او را كُشت .

1850.تاريخ الطبرى ـ به نقل از هشام ـ: عبد اللّه بن حسن بن ابى طالب ـ كه مادرش ، اُمّ وَلَد (كنيز) بود ـ ، به دست حَرمَلة بن كاهِن ، [2] كشته شد كه او را با تير زد .