1842.تاريخ الطبرى ـ به نقل از هشام ـ: ابو بكر بن حسن بن على بن ابى طالب ـ كه مادرش اُمّ وَلَد (كنيز) بود ـ ، به دست عبد اللّه بن عُقْبه غَنَوى كشته شد .

1843.الإرشاد : عبد اللّه بن عُقْبه غَنَوى ، تيرى به سوى ابو بكر بن حسن بن على بن ابى طالب انداخت و او را كُشت . [1]

1844.مقاتل الطالبيّين : ابو بكر . . . بن حسن بن على بن ابى طالب ، كه مادرش اُمّ وَلَد (كنيز) بود و نامش معلوم نيست . طبق گزارش مستند ما از مدائنى ، به نقل از ابو مِخنَف ، از سليمان بن ابى راشد ، وى به دست عبد اللّه بن عُقْبه غنوى كشته شد . نيز در گزارش عمرو بن شمر ، از جابر ، از امام باقر عليه السلام آمده است كه فرمود : «عُقْبه غَنَوى ، او را كُشت» .

1845.تاريخ الطبرى ـ به نقل از ابو مِخنَف: مختار ، عبد اللّه بن عُقْبه غَنَوى را طلبيد ؛ امّا ديد كه او گريخته و به جزيره (منطقه اى در شمال عراق) رفته است . از اين رو ، خانه اش را ويران كرد . اين مرد غَنَوى ، جوانى را از آنان (خاندان حسين عليه السلام ) كشته بود و مردى ديگر از قبيله بنى اسد به نام حرملة بن كاهِل ، يكى ديگر از خاندان حسين عليه السلام را كشته بود . ابن ابى عَقِب ليثى ، درباره اين دو ، گفته است : {0 نزد قبيله غَنى ، قطره اى از خون ماست (خون ابوبكر بن حسن) و نيز در قبيله اسد ، خون ديگرى ، به شُمار و ياد است (خون على اصغر). 0}