1144.الفتوح : عبيد اللّه بن زياد ، از قصر بيرون آمد و وارد مسجد جامع شد . حمد و ثناى خدا را به جاى آورد و آن گاه نظر كرد و يارانش را در سمت راست و چپ منبر ديد كه در دستانشان شمشيرهاى برهنه و نيزه است. سپس گفت: اى كوفيان ! به اطاعت خداوند و پيامبرش محمّد و پيشوايانتان ، چنگ زنيد و اختلاف و تفرقه نكنيد كه نابود و پشيمان مى شويد و خوار و مقهور مى گرديد . هيچ يك از شما كارى نكند كه راه مؤاخذه شدن را بر خود، هموار سازد و به راستى، آن كه ترسانْد، معذور است. هنوز عبيد اللّه بن زياد ، سخنرانى اش را تمام نكرده بود كه صداى فريادى شنيد . پرسيد : چيست؟ گفتند: اى امير! فرار كن، فرار كن . مسلم بن عقيل به همراه كسانى كه با او بيعت كرده اند، مى آيند. عبيد اللّه بن زياد به سرعت از منبر ، پايين آمد و با شتاب ، وارد قصر شد و درها را بست

4 / 17

دعوت مسلم از نيروهايش و حركت به سوى قصر

1145.تاريخ الطبرى ـ به نقل از عبد اللّه بن خازم [1] ـ: به خدا سوگند ، من فرستاده پسر عقيل به قصر (دار الحُكومه) بودم تا ببينم كار هانى به كجا انجاميد. وقتى هانى كتك خورد و زندانى شد ، بر اسبم سوار شدم و اوّلين كسى بودم كه خبر را به مسلم دادم. در اين هنگام ، زنان قبيله هانى ، جمع شده بودند و فرياد مى زدند : واىْ گرفتارى ! واىْ مصيبت ! من نزد مسلم رفتم و خبر را به وى دادم. مسلم به من دستور داد يارانش را فرا بخوانم . خانه هاى اطراف ، از آنان پُر شد ؛ چرا كه هجده هزار نفر با او بيعت كرده بودند و در خانه ها[ى اطراف] ، چهار هزار مرد، حضور يافتند. مسلم به من دستور داد : فرياد كن : «يا منصورُ ! أَمِتْ». [2] من هم فرياد زدم: «يا منصورُ! أَمِتْ» . مردمان هم فرياد مى كردند و جمعيت بسيارى ، گرد مسلم اجتماع كردند. مسلم، عبيد اللّه بن عمرو بن عُزَير كِندى: [3] را فرمانده قبيله كِنده و ربيعه قرار داد و [به او] گفت: جلوى من به همراه سواره ها حركت كن . سپس مسلم بن عوسجه اسدى را فرمانده مَحلّه [قبايل] مَذحِج و اسد قرار داد و [به او ]گفت: به همراه پياده ها حركت كن . نيز ابو ثُمامه صائدى را فرمانده محلّه [قبايل] تميم و همْدان قرار داد و عبّاس بن جُعده جدلى را فرمانده محلّه مَدَنيان قرار داد. آن گاه به سمت قصر حركت كرد . وقتى خبر به ابن زياد رسيد ، در قصر پناه گرفت و درها را بست.