فصل هفتم: پياز

1532. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اگر به آبادى‌اى وبا زَده‌[1] درآمديد و از وباى آن ترسيديد، بر شما باد پياز آن؛ چرا كه چشم را جلا مى‌دهد، مو را تميز مى‌كند، آب كمر را افزون مى‌سازد، بر گام‌ها مى‌افزايد، و آفتاب‌زدگى (سياهى چهره) و نيز خستگى را از ميان مى‌برد.

1533. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: چون به سرزمينى درآمديد، از پياز آن بخوريد تا وباى آن را از شما دور كند.

1534. امام صادق عليه السلام: پياز، تب را مى‌برد.

1535. امام صادق عليه السلام: پياز، خستگى را مى‌برد، پى را استحكام مى‌بخشد، بر گام‌ها مى‌افزايد، آب را افزون مى‌سازد و تب را مى‌برد.

[1] مقصود از وبا، طاعون يا هر بيمارى واگيردارِ ديگرى است( القاموس المحيط: ج 1 ص 31).