دانش‌نامه احاديث طبى‌

هر چند از نظر لغت‌[1] و متون اسلامى، «طب»، شامل درمانِ بيمارى‌هاى جسم و جان است و درمان كنندگان جسم هم مانند درمان كننده جان، مظهر اسماى حسناى الهى هستند، و افزون بر اين، «طبّ تن» و «طب روان»، ارتباط بسيار نزديكى با هم دارند (به گونه‌اى با تدبير روانى مى‌توان شمارى از بيمارى‌هاى جسمانى را علاج كرد و به عكس، با درمان جسمانى، پاره‌اى از بيمارى‌هاى روانى را مى‌توان درمان نمود)؛ اما طبّ تن و طبّ جان، در نوشتارهاى اسلامى دو موضوع مستقل‌اند. «طبّ روان»، موضوع علم اخلاق است و اصطلاحا به آن طب اطلاق نمى‌شود. بنا بر اين، دانش‌نامه احاديث طبّى، تنها احاديثى را در خود جاى داده است كه در آنها بهداشت و يا درمان بيمارى‌هاى جسمى مطرح شده است.

پيش از آشنايى با متن اين احاديث، لازم است در سه فصل، مطالب زير توضيح داده شود:

1. جايگاه طب در قوانين اسلامى؛

2. ارزيابى كلّى احاديث طبّى؛

3. مراحل تحقيق و تدوين دانش‌نامه احاديث طبّى.

[1] الطبُّ:« مثلَّثة الطاء، علاج الجسم و النفس؛ طب، به معناى درمان تن و روان است»( القاموس المحيط، ج 1، ص 96).