3 / 1 ـ 2

تجلّى فطرت در سختى ها

قرآن

«و چون مردم را آسيبى رسد ، پروردگار خود را توبه كنان مى خوانند و آن گاه كه رحمتى از خود به آنها بچشانَد ، دسته اى از ايشان ، به پروردگار خود شرك مى ورزند» .

«و فرزندان اسرائيل را از دريا گذرانديم ، پس فرعون و سپاهيانش ، از سر ستم و تجاوز ، آنان را دنبال كردند تا آن گاه كه [فرعون] در آستانه غرق شدن قرار گرفت ، گفت : ايمان آوردم كه هيچ معبودى جز آن كه فرزندان اسرائيل به او ايمان آورده اند ، نيست و من از تسليم شدگانم» .

«و هر نعمتى كه داريد ، از خداست ، سپس چون آسيبى به شما رسد ، زارى كنان به او روى مى آوريد . و چون آن آسيب را از شما بر طرف كرد ، دسته اى از شما به پروردگارشان شرك مى ورزند» .

ر . ك : زمر : 8 ، 49 ؛ يونس : 12 ، 22 ؛ اسراء : 67 ؛ عنكبوت : 65 ؛ انعام : 40 ، 41 .

حديث

3425.ربيع الأبرار : مردى به امام جعفر صادق عليه السلامگفت : دليل بر وجود خدا چيست؟ ولى براى من ، از عالَم و عرض و جوهر [و استدلال هاى فلسفى ]مگو . امام عليه السلام به او فرمود : «آيا كشتى سوار شده اى؟». گفت : آرى . فرمود : «آيا باد ، به گونه اى وزيده است كه از غرق شدن ، ترسيده باشيد؟» . گفت : آرى . فرمود : «آيا اميدت ، از كشتى و كشتيبان قطع شده است؟». گفت : آرى . فرمود : «آيا درون خود را كاويدى كه چه كسى تو را از آن موقعيت ، نجات مى دهد؟». گفت : آرى . فرمود : «او همان خداست . خداوند متعال مى فرمايد : «هر كه را جز او مى خوانيد ، ناپديد [و فراموش] مى شود» . [1] «چون آسيبى به شما رسد ، به سوى او ناله كنان روى مى آوريد» » .