3768.امام على عليه السلام: هر كه ديدار او ممكن باشد و بتوان او را ديد ، مخلوق است و مخلوق را به خالق، نياز .

3769.امام على عليه السلام: ديده ها شُكوه جبروتش را در نيابند و چون آن را در پسِ پرده ستبر خويش كند، از آن درنگذرند و ياراى دريدن پوشش محكم صاحب عرش را ندارند ؛ او كه كارها از خواست وى منشأ مى گيرند .

3770.امام على عليه السلام: ستايش، ويژه خداست ... و خدايى كه توصيف ذاتش ، ديدنش براى ديدگان و آگاهى به او براى انديشه ها محال است .

3771.امام على عليه السلام: ژرفاى ذاتش ، ديده هاى تيز را درمانده كرده و وجودش ، مرغ انديشه را پَر بسته است .

3772.فاطمه عليهاالسلام: آن كه ديدنش براى ديده ها و توصيفش براى زبان ها و [فهم ]چگونگى اش براى انديشه ها محال است .

3773.امام حسين عليه السلام ـ در نماز وَتْر ـ: خدايا ! تو مى بينى و ديده نمى شوى ، در افق بالايى و جايگاه بازگشت همگانى، و صاحب آخرت و دنيايى، و به تو پناه مى بريم از خوارى و رسوايى .

3774.امام زين العابدين عليه السلام: ستايش، ويژه خدايى است كه اوّل است، بى آن كه پيش از او اوّلى باشد، و آخر است، بى آن كه آخرى پس از او باشد ؛ آن كه ديدگان ناظران، از ديدنش درماندند و انديشه توصيفگران از توصيفش بماندند .