7 / 5

پرهيز از حرام ها

3713.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه خدا و عظمت او را بشناسد ، كام از كلام و درون از طعام، باز مى دارد و نفس خويش را به روزه و شب زنده دارى رام مى كند .

3714.امام على عليه السلام : هر كه [خدا را] شناخت ، [از انجام دادن محرمات] باز ايستاد .

3715.امام رضا عليه السلام : اگر گوينده اى بگويد : «چرا مردم به اقرار به خدا و پيامبر و حجّتش و به آنچه از نزد خدا آورده است، فرمان يافتند؟»، گفته مى شود : به خاطر علّت هايى فراوان . يكى اين كه : آن كه به خدا اقرار نكند ،از نافرمانى او نپرهيزد و از ارتكاب گناهان كبيره، باز نَايستد و هيچ كس را در آنچه از تباهى و ستم دوست بدارد و لذّت برد ، نپايد و چون مردم اين گونه كنند و هر انسانى آنچه را دوست داشته باشد و هوس كند ، انجام بدهد، بى آن كه كسى را بپايد ، موجب تباهى همه مردم و پريدن هر يك به ديگرى مى شود و ناموس و دارايى يكديگر را غصب مى كنند و خونريزى و اسارت را روا مى شمرند و همديگر را بدون حق و يا گناهى مى كشند و اين، موجب خرابى دنيا و هلاكت مردم و تباهى كِشت و نسل آدمى مى شود . و علّت ديگر حكيم بودن خدا اين است كه كسى حكيم نيست و به حكمت، توصيف نمى شود، مگر آن كه از تباهى باز دارد و به صلاح، فرمان دهد و از ستم، پرهيز دهد و از زشتكارى ها نهى كند و باز داشتن از تباهى و فرمان دادن به صلاح و نهى از زشتكارى ها، جز پس از اقرار به خدا و شناخت فرمان دهنده و بازدارنده نيست . پس اگر مردم بدون اقرار به خدا و شناخت او رها شوند ، نه فرمان به نيكى به سامان آيد و استوار شود و نه نهى از تباهى ؛ زيرا فرمان دهنده و نهى كننده اى نخواهد بود . و علّت ديگر اين كه ما مردم را مى بينيم كه فسادهايى پنهانى و به دور از چشم مردم مى كنند كه اگر اقرار به خدا و بيم او در نهان نباشد ، هر كس چون با شهوت و خواسته خود تنها شود ، هيچ كس را در ترك معصيت و هتك حرمت و ارتكاب گناهان كبيره نمى پايد ؛ چون كار خود را پوشيده از چشم مردم و بدون مراقب مى بيند و در اين ، هلاكت همه مردمان است . پس بر پا بودن مردم و صلاح آنان، جز با اقرار آنان به وجود عالمى باخبر و آگاه از سرّ و نهان كه به صلاح ، فرمان دهنده و از تباهى ، نهى كننده است و هيچ پنهانى بر او پوشيده نيست ، نباشد ؛ تا بدين گونه باز ايستند و از انواع تباهى تهى شوند .