1300.امام على عليه السلام : از فضلت ، دانش تو و از كَ امام على عليه السلام : از فضلت ، دانش تو و از كَرَمت ، بخشش تو خبر مى دهند . 1301 . امام على عليه السلام : اى مؤمن! همانا اين دانش و ادب ، بهاى نفس توست . پس در آموختن آن بكوش كه هر آنچه بر دانش و ادبت بيفزايد ، بر بهاى تو مى فزايد كه با دانش ، به سوى پروردگارت ره مى برى .

1302.امام على عليه السلام : مردم با دانايى ها و خردها ، و نه دارايى ها و نَسَب ها ، بر يكديگر برترى مى يابند .

1303.امام على عليه السلام : مرد ، جز به دانش خويش شناخته نمى گردد ، همان گونه كه درخت ناآشنا را از ميوه اش مى شناسند . پس ميوه ها بر ريشه ها دلالت مى كنند .

1304.امام على عليه السلام : كسى را بزرگ مشمار تا آن گاه كه به معرفتش پى ببرى .

1305.امام باقر عليه السلام : اى فرزندم! مراتب فضل شيعيان را بر مبناى روايت و معرفت ايشان باز شناس ، كه همانا معرفت ، درك روايت است و مؤمن با درك درست روايات به ستيغ درجات ايمان مى رسد . من در كتاب على عليه السلام نگريستم و در آن ، چنين يافتم : ارزش هر انسان و منزلتش ، در معرفت اوست و بى گمان ، خداوند ـ تبارك و تعالى ـ مردمان را به مقدار خردهايى كه در سراى دنيا به آنها داده ، بازخواست مى كند .

1306.امام صادق عليه السلام : مؤمن ، از عالَم بالاست؛ زيرا كه در معرفت ، اوج گرفته است .

1307.امام على عليه السلام ـ در اشعار منسوب به ايشان ـ: {0جز براى اهل دانش، فضيلتى نباشد چه ، آنان اند كه ره جويان را رهنمايان اند. 0} {0 ارزش انسان [ به] چيزى است كه نيك مى داند و نادانان با اهل دانش ، دشمن اند . 0}