پژوهشى درباره معناى «دانش»

«قُلْ هَلْ يَسْتَوِى الَّذِينَ يعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لاَ يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ الْأَلْبَـبِ. [1]

بگو آيا دانايان و نادانان با هم برابرند ؟ تنها خردمندان متذكّر مى شوند» .

هيچ مكتبى مانند اسلام براى دانش و معرفت و آگاهى ارزش قائل نيست و هيچ دينى مانند اسلام ، مردم را از خطر جهل بر حذر نداشته است . از نظر اسلام ، علم (دانش) ، اساس همه ارزش ها و جهل (نادانى و ناآگاهى)، ريشه همه معايب و مفاسد فردى و اجتماعى است . [2] همچنين از نظر اسلام ، انسان در هر حركتى نياز به شناخت و آگاهى دارد [3] و عقايد ، اخلاق و اعمال انسان بايد مبناى علمى داشته باشد . [4] آنچه در مقدّمه طرح ديدگاه هاى اسلام درباره دانش و معرفت بيش از هر چيز اهمّيت دارد ، اين است كه : اسلام براى كدام رشته از دانش ها، اهمّيت و ارزش قائل است؟